Vrij zijn is… een koe schilderen

Blaffend verwelkomen Eddy en Pip de mensen die het erf van melkveebedrijf Verploegen in het Gelderse Winssen oprijden. Achter hen duwt een jongen op klompen een kalf naar z’n plekje tussen de hooibalen.

De familie Verploegen doet mee aan ‘Boeren en tuinders pakken uit’ van onder andere initiatiefgroep Boert Bewust. Herbert Verploegen (55): „Wij willen de verbinding tussen boeren en tuinders en de samenleving verbeteren. Door te laten zien hoe we werken, met rondleidingen, en sport en spel. Zo kon je bij een collega bij de varkens in het blubberbad.”

Het regent. Boven de weilanden hangt een loodgrijze lucht. Met wat hulp hebben Herbert en zijn vrouw Annelies partytenten opgezet, voor koffie en sjoelen. In het weiland heeft Ria van Beuningen (69) de schildertent ingericht: verf, penselen, doeken en schilderijtjes van koeien. Van Beuningen: „Ik ben een hobbyschilder en ik geef les. Ik schilder wat ik mooi vind.” Van de Florentijnse Ponte Vecchio, de vier seizoenen in Winssen, tot haar kleinkinderen. „Een koe is een mooi onderwerp. Het formaat, de vorm…” „Het gezicht”, vult een meisje dat het hoofd van een koe schetst aan.

Model staan vandaag tien hoogzwangere Holstein-Friesians. Loeizwaar, de knokige delen van de kalfjes duwen tegen de buiken. De andere koeien staan op stal. Verploegen: „Zo kan ik ze optimaal voeden en verzorgen.” De laatste acht weken dat ze zwanger zijn, mogen de koeien in de wei. „Een droge koe noemen we dat.”

Terwijl de mensen het erf op druppelen, kuieren de zwangere modellen richting stal. „Een koe houdt van veel dingen niet”, zegt Verploegen. „Ook niet van regen.” Opa drijft ze terug en spant een lijntje.

In De Maas&Waler las de zus van Rachel Klokman over de workshop. En nu zijn ze hier, samen met oma en zoon Julian (4). Van Beuningen draagt voorbeelden aan. Julian: „Ik heb geen plaatje nodig.” Hij kijkt naar de koeien, die vooral bezig zijn met de kruiwagen gedroogd gras. Zussen en moeder praten na over de rondleiding. Tussen de koeien bestaat een rangorde. Inderdaad, twee koeien duwen zich steeds naar voren bij het voer. Moeder Rachel Klokman (42) schetst kundig een van de modellen. „Ik doe pabo en teken veel met Julian. Zo oefen ik mijn muzische vaardigheden en hij vindt het geweldig.” Oma Barbara Vinjé (73) heeft geen zin. „Ik kijk graag. Ik teken liever thuis. Zacht muziekje op, geen afleiding.”

Julian toont een potloodschets, rond, met vlekken. „Mevrouw, het is klaar.”

Van Beuningen vraagt welke kleuren verf hij wil. „Zwart en wit.” Daar komt toch rood bij, en groen. Als Julian dat op het doekje smeert, ontstaat een schimmige vlek. „Van koe naar spook”, zegt hij tevreden. Zwart lijntje erbij. „Nu maak ik er weer een koe van.” Van Beuningen suggereert een rand. „Rood”, zegt Julian. Dan staat hij op en beent met zijn penseel naar voren richting de koeien. „En nu ga ik de koe schilderen.”