Paceshifters vangt hun blazende livegeluid

‘Sweat starts to pour, that’s all we’re longing for.” Beter had het Overijsselse rocktrio Paceshifters – zeg maar gerust: de Nederlandse Nirvana – hun ongeduld naar het Nieuwe Normaal niet kunnen verwoorden. Want hoewel ze vorige zomer als een van de weinige acts op (akoestische) corona-campingtournee gingen wordt het hoog tijd dat de gebroeders Seb en Paul Dokman plus drummer Jesper Albers weer gaan doen waarvoor ze zijn gemaakt: blazen. Op het vijfde album Brand New Plan is dat alvast gelukt. In tegenstelling tot eerdere platen hebben ze hun overdonderende live-geluid nu wél uitstekend weten te vangen. Afgezien van de ratelende castagnetten in de anderhalve minuut kolkende tornado ‘Crawling’ en de strijkers in uithijgballad ‘Different Man’ ontbreken overbodige toeters of bellen. En zoals altijd zit er magie in de strot van Seb Dokman, die alle registers van zijn stembanden laat trillen, van wanhopig vertwijfeld tot gruizig rochelend. Laat dat busje maar weer snel uitrijden.