Een wankel tafeltje voor twee

Het tafeltje, in de verste hoek van het café, wiebelde. Het stoorde hem maar hij deed er niets aan. Hij was vroeg en had de tijd zich zorgen te maken over de keuze van zijn overhemd bij het colbert. Zijn enige colbert dat zich nog kon meten met de mode van hooguit een paar jaar geleden. Hij had het op aandringen van zijn zus aangeschaft voor de bruiloft van een van de nichtjes. Ze had het samen met hem uitgezocht en tevens betaald maar aan dat laatste dacht hij liever niet.

De afspraak was gepland in een ander dorp, dat alleen bestond omdat iemand ooit had besloten de verzameling gedateerde huizen een naam te geven.

De lockdown had de sneuheid van zijn bestaan pijnlijk duidelijk gemaakt. Zijn sociaal isolement was een feit. De nooit getrouwde zoon die het armlastige boerenbedrijf overnam – wat moest hij anders – en jaar in jaar uit naar de pijpen van zijn inmiddels overleden vader danste. Zijn gedachten bij aardappelen, droogte en geldgebrek. Zijn auto met meer dan 3 ton op de teller en zo oud dat er geen wegenbelasting meer betaald hoefde te worden. De nachten alleen in de grote boerderij. Zonder cv en met achterstallig onderhoud. Bijna 50, een buikje wat het stadium ‘beginnend’ al lang gepasseerd was. Geen relatie. Nooit gehad ook. Het meerdaagse bezoek aan een tractorbeurs in Duitsland als hoogtepunt van het jaar. Vanaf zijn erf uitzicht op de succesvolle levens van de zus en de broer. De meewarige blik van zijn zwager.

Op aandringen van de zus had hij zich ingeschreven op een datingsite. Hij wilde het eigenlijk niet maar had niet echt een goed argument paraat om haar tegen te houden. En ze hielp hem toch maar weer mooi met het opstellen van zijn profiel. Zelf is hij niet zo handig met de computer. Zijn ongeloof toen er een reactie volgde.

De vrouw is er niet op de afgesproken tijd. Hij is niet verbaasd en voelt zich een beetje opgelucht. De foto bij haar profiel liet een knappe vrouw zien. Donker haar, bruine ogen. Minstens tien jaar jonger. Ze belden met elkaar. Ze wilde afspreken. Met hem! Ze had al een zoon, maar daar deed hij niet moeilijk over.

Als ze binnenkomt, is hij niet de enige man die opkijkt. Ook met mondkapje is haar schoonheid evident. Als ze tegenover hem plaatsneemt, wiebelt het tafeltje. Terwijl ze zich verontschuldigt voor haar late komst legt ze een bierviltje onder een van de pootjes. Ze zwijgen beiden in afwachting van de koffie (hij) en thee (zij).

De kennismaking verloopt naar wens. Eenmaal thuis voelt hij zich energieker dan ooit.

In de warme zomermaanden die volgen ziet hij haar vaak. Als hij ’s morgens wakker wordt denkt hij eerst aan haar. Hij heeft haar verteld over zijn aardappelen en hoe trots hij is op het feit dat zijn aardappelen gekocht worden door Aviko. Ze lachte lief en vertelde dat ze nooit aardappels eet. Hij overweegt haar mee te vragen naar de tractorbeurs.

De dagen samen in Duitsland maken hem gelukkig. Hij heeft grootse plannen. Wil haar voorstellen aan zijn familie, zijn leven met haar delen. Als hij haar weer ziet is haar blik veranderd. Ze vertelt hem dat ze zwanger is. Ze zegt dat ze eigenlijk niet van hem houdt. Ze belooft goed te zorgen voor het kind.