Zegenrijk knijpwerk

Ik deed het al als kind. Voor het slapen gaan, stelde ik me het volgende voor: een stukje gave huid met één zwarte, verstopte porie. Twee vingertoppen knepen de mee-eter netjes uit. Einde. Dit filmpje herhaalde ik net zo lang tot ik in slaap viel. Ik wist niet beter of ik was de enige die dit deed. Ik ben weleens aan een voorzichtige confidentie begonnen, maar dat leidde tot kreten vol walging en ongeloof die me de mond snoerden.

Enkele maanden geleden kon ik de slaap niet vatten. Ik liep naar beneden en zette de televisie aan. Een beeldvullende mee-eter werd uitgeknepen door twee keurig gehandschoende vingers. Droomde ik? Nee, dit was het programma van Doctor Pimple Popper, een Amerikaanse schoonheidsspecialiste.

De volgende dag googelde ik Doctor Pimple Popper en ontdekte een wereld waarvan ik het bestaan niet had vermoed: de wereld van het pimple popping. Ik was niet alleen: er bleken miljoenen mensen te zijn met dezelfde geaardheid als ik! Ze noemen zichzelf ‘popaholics’. Zelden heb ik zo’n diepe verwantschap met andere mensen ervaren. Veel van hen kijken, net als ik, een half uurtje pimple porno voor het slapen gaan. We geven elkaar op forums tips voor zeldzaam bedwelmende filmpjes en beklagen ons over slordig werk of verkeerde methoden.

De laatste tijd is ons enthousiasme voor Doctor Pimple Popper wat bekoeld. In haar televisieprogramma is de mooie, eenvoudige basis mee-eter verdrongen door steeds groter gezwellen, soms wel van een kilo. Wat ook verzet oproept, is dat de patiënten steeds langer volledig in beeld worden gebracht. De tandeloze gebochelden komen van heinde en verre om zich gratis door Doctor Pimple Popper te laten verlossen, in ruil voor gratuite praatjes over diepe dankbaarheid voor hun toegenomen ‘self-esteem’. Dat Amerika een derdewereldland is, kun je zien aan de verschrikkelijke misvormingen waar mensen kennelijk jaren mee rondlopen.

Op haar YouTube-kanaal verbergt Doctor Pimple Popper zich tegenwoordig achter een betaalmuur. Of Jezus toegangsgeld zou vragen voor zijn wonderdoeningen. Vele volgelingen zijn afgehaakt. Gelukkig zijn er alternatieven. Zeer populair is Josepha Reina, die zwijgend knijpt op muziek van Bach, Mozart, Chopin en op de eeuwige canon van Pachelbel.

Mijn lievelingspopper is momenteel de Texaanse Enilsa Brown. Enilsa knijpt met twee wattenstaafjes, een prachtige methode. Ik kan er uren naar kijken. Zonder geluid, want mijn echtgenoot walgt van mijn liefhebberij. Zodra hij de kamer uit is, zet ik het geluid aan en geniet ik van Enilsa’s beroemde ‘soothing voice’. „And stretch that skin and scoop…”

Sommige cliënten zijn beroemd in popperland, al hebben we hun gezicht nooit volledig te zien gekregen. Zo hadden we Daryl, een vriendelijke zwarte man aan wie we allemaal erg gehecht raakten. Soms viel hij in slaap, dan hoorde je een zacht snurken terwijl Enilsa zacht sprekend door ging met haar zegenrijk knijpwerk. Dary bleek een nare ziekte te hebben. Op verzoek van Enilsa baden we voor hem. Het mocht niet baten. Daryl is overleden en nam zijn mee-eters mee in het graf.

Mocht u een hoogst geheime fantasie hebben: weet dat u niet alleen bent. Er zijn miljoenen zoals u.