Zelfs John Mayers gitaar klinkt hier charmeloos

Dat aan het nieuwe album van John Mayer meer producers meewerkten dan muzikanten, is veelzeggend. Gelet op de nostalgische vormgeving van de hoes, wordt snel duidelijk dat dit Sob Rock is geschaafd en gepoetst tot het klonk als een bijgeschaafd, opgepoetst album uit eind jaren zeventig of begin tachtig. ‘Sob Rock’ is eigenlijk ‘soft rock’, het genre waar zanger/gitarist John Mayer al zijn hele carrière tegenaan leunt, en zich nu met huid en haar aan uitleverde. Mayer is een matig zanger maar een hemelbestormend gitarist. Op eerdere albums en op het podium klonken zijn snaren als heftige woordenwisselingen of lieflijk gezang. Aangenaam hier is het Mark Knopfler-achtige notenbreisel in ‘Wild Blue’, verder biedt de gitaar weinig charme. En hoeveel liefdessmart Mayer in de teksten ook zegt te voelen, zijn zang is soft en gelijkmatig. Terwijl de synthesizers suiker strooien en de drums naargeestig tikken, kun je alleen maar betreuren dat Mayer een eenpersoons Steely Dan wilde worden.