Het Ibiza-plan

Als u deze column donderdag leest, zit ik in het vliegtuig naar Ibiza. Of niet. Gaan of niet gaan? De vraag hangt in lichtgevende reclameletters al twee weken boven mijn hoofd. Het hele Ibiza-reisje was een impuls-actie. Twee van drie kinderen deden eindexamen en zijn geslaagd. Hun vader trakteerde alle drie op twee weken Ibiza. En ik dacht: ik ga een paar dagen mee. Mooie afsluiting van een vreemd examenjaar vol online lessen en thuistesten. Ik wilde dat eiland sowieso weleens met eigen ogen zien. De besmettingen in Nederland liepen rap terug, van gezondheidsminister De Jonge mochten we dansen met Janssen – dus…

Twee weken geleden: besmettingen rijzen de pan uit, vliegen lijkt helemaal geen goed plan meer. En trouwens, ik heb vliegschaamte.

Anderhalve week geleden: de fysiotherapeut luistert tijdens het masseren van de hamstring naar het Ibiza-plan en zegt: Je hoeft niet bang te zijn dat ik het aan iemand doorvertel. Ik heb beroepsgeheim.

Een week geleden: Ibiza kleurt rood. De vader van de kinderen overweegt het hotel te annuleren. Dat kan nu nog zonder extra kosten. Straks moeten we daar nog in quarantaine.

Gaan of niet gaan?

De jongste dochter (altijd al degene die zich het best aan de wettelijke voorschriften en mogelijkheden houdt) typt in de groepsapp. „Ze geven dat advies natuurlijk niet zomaar dus het is natuurlijk eigenlijk niet de bedoeling dat je nog naar Ibiza gaat.”

De middelste oppert: „Omboeken naar IJsland?”

Zes dagen geleden: Nederland kleurt rood.

Willen ze ons eigenlijk nog wel?

Het hotel zegt van wel.

Een vriend appt: „Ibiza is voor jou geen noodzakelijke reis. Volgende week hapje eten?”

Vijf dagen geleden: Lange mail van de vliegtuigmaatschappij over gevaccineerden en ongevaccineerden, gezondheidsverklaringen en QR-codes. Met de angstzin: „Quarantine may be required.”

Required? Fuck.

Dezelfde vriend denkt grappig te zijn: „Vergeet je niet een paar spelletjes in te pakken?”

De vader van de kinderen mailt het hotel. Er zijn wel maatregelen, maar er zit nog steeds geen enkele buitenlander in quarantaine. Nee, zélfs geen Nederlanders.

In mijn familie verdien je extra punten als je kampeert in een lichtgewicht tent, met een opblaasbaar afwasteiltje en in- en uitschuifbare kopjes (nemen minder plaats in) op een natuurcamping zonder stroom. Uiteraard op de fiets.

Gelukkig weten ze niet van mijn plannen.

Wat ga ik daar eigenlijk doen?