Collin Morikawa wachtte nog op zijn beurt om in de laatste groep af te slaan op de slotdag van The Open, toen televisiezender Sky Sports zijn swing uitlichtte. Met behulp van een 3D-beeld legde een golfexpert de techniek van de Amerikaan onder een vergrootglas. Van de relaxte grip en de vloeiende rotatie tot zijn voetenwerk en de nazwaai met de perfecte kromming van de rug.
„As good as it gets”, luidde het oordeel. De visuele ode aan de man uit Californië gaf een bijzonder detail prijs van zijn onmiskenbare talent. Zijn coördinatie en lichaamsbeheersing overstegen de golfsport. Aan de kust van het graafschap Kent deed zijn motoriek denken aan die van tennisser Roger Federer met een vleugje van de basketballegende Michael Jordan en een toefje van spits Marco van Basten. Atletisch, elegant en ongenaakbaar.
In zijn Hawaii-shirt van kledingmerk Adidas presenteerde Morikawa zich op Royal St George's op fenomenale wijze aan het publiek. Tijdens zijn debuut op The Open nam hij op de slotdag op serene wijze de koppositie over van de Zuid-Afrikaan Louis Oosthuizen. Zijn mentale kracht gaf geen blijk van zijn jonge leeftijd. De golfer uit Los Angeles, afgestudeerd aan de prestigieuze universiteit Berkeley, toonde zich meester over zijn emoties.
Lagere school
Morikawa werkt al sinds de lagere school met mentor en coach Rick Sessinghaus, een gediplomeerde sportpsycholoog met een specifieke aanpak. „Wat me meteen te binnen schiet, is het belang van het woord keuze”, vertelde Morikawa vorig jaar aan het tijdschrift Golf over diens werkwijze. „Iedereen voelt zenuwen, maar hoe kan je die mentaal omzetten in enthousiasme en focus?”
Als kind besloot Morikawa vrijwel elke training met een onderling duel met Sessinghaus, die een ontluikende carrière als professional zag gedwarsboomd door zijn woede-uitbarstingen. Chippen en putten. Tijdens deze sessies op de baan leerde Morikawa te vertrouwen op zijn gevoel. „Creatief zijn en gevarieerde ballen slaan vanuit verschillende posities bracht me bij dat je vooral moet kijken naar alle opties in plaats van steeds te kiezen voor dezelfde swing.”
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data73571403-632883.jpg|https://images.nrc.nl/60k2T6BOs998rCKNg8s5nfR-AIo=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data73571403-632883.jpg|https://images.nrc.nl/6IkbrDkbd2mvtSuioYT3xuwih-U=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data73571403-632883.jpg)
Deze getrainde durf hielp Morikawa op de vijftiende hole. Zijn bal lag in de rough, toen hij besloot met een risicovolle chip te proberen de schade te beperken. Terwijl de Amerikaan in het lange gras enkele voorslagen maakte, konden toeschouwers achter hem hun ogen niet geloven. „Speel op safe”, klonk het waarschuwend. Morikawa liet zich niet afleiden, sloeg een fabuleuze bal en maakte daarna een minstens zo lastige put.
Zijn innerlijke rust was opzienbarend. Sandwich mocht als onderdeel van een pilot 33.000 toeschouwers toelaten. Wie kon aantonen tweemaal gevaccineerd te zijn of in het bezit was van een recente negatieve sneltest, mocht de stokoude baan op. Zonder mondkapje en niet op twee meter afstand van elkaar. Na anderhalf jaar hoofdzakelijk achter gesloten deuren te hebben gespeeld of hooguit met een handvol toeschouwers, voelde dit als een vuurdoop.
Spanning
De spanning van spelen tijdens een pandemie brengt extra druk met zich mee, zoals Jon Rahm merkte in juni. De Spanjaard ging met zes slagen voorsprong aan de leiding op de derde dag van het Memorial Tournament, toen hij live op televisie te horen kreeg Covid te hebben. De 26-jarige Bask toonde zijn weerbaarheid door enkele weken later de US Open op zijn naam te schrijven.
Rahm, die na een eindsprint als gedeeld derde eindigde, moest net als topper Jordan Spieth wennen aan het kabaal van de luidruchtige Britse fans op de achtergrond. Alsof de terugkeer in de normale wereld hun hersenen met loomheid doordesemde. Te veel indrukken om in één keer te verwerken. Louis Oosthuizen bezweek voor de propvolle tribunes. De man uit Mosselbaai, zeer geliefd in Sandwich na zijn zege bij The Open in 2010, verspeelde zijn koppositie.
Oosthuizen heeft als ‘eeuwige runner-up’ – hij eindigde zesmaal als tweede in een major – een streepje voor bij de Engelsen die zich traditioneel scharen achter een sympathieke underdog.
Vuur in zijn ogen
Terwijl de ontspannen blik op het gezicht van de boerenzoon veranderde in een grimas, kreeg Morikawa vuur in zijn ogen. De inwoner van Las Vegas won vorig jaar bij zijn debuut het PGA Championship met een toverbal. Bij The Open toonde hij zich de beste op mentaal vlak.
„Een superster is opgestaan”, jubelde een commentator van Sky Sports. „Zelfs zijn toespraak straalde klasse uit.” De pupil van sportpsycholoog Sessinghaus, die claimt de geest te kunnen trainen om in een permanente ‘flow’ te verkeren, ontdooide na de Claret Jug in ontvangst te hebben genomen. Geen golfrobot maar een prettig mens met een gestaald brein. Een sporter wellicht, zo fluisterden kenners, die in de voetsporen van Tiger Woods kan treden.