Recensie

Recensie Theater

Jong talent laat rockmusical over seksualiteit sprankelen

Musical In Spring awakening probeert een groep scholieren zich te ontworstelen aan een strenggelovig milieu. Ze experimenteren met seksualiteit, terwijl het schuldgevoel in hun nek hijgt.

Scène uit ‘Spring Awakening’.
Scène uit ‘Spring Awakening’. Foto Neeltje Knaap

Ooievaars brengen geen baby’s. Dát weet de jonge Wendla, maar hoe het dan wel zit, is voor haar een raadsel. In het strenggelovige milieu van negentiende-eeuws Duitsland, waar de musical Spring awakening zich afspeelt, is seksualiteit voor tieners omgeven met eufemismen en angstig zwijgen. Een groep klasgenoten voelt van alles en zoekt naarstig naar betekenis. Ze experimenteren volop, terwijl het schuldgevoel in hun nek hijgt.

Spring awakening is een bekroonde Off-Broadway-musical uit 2006, gebaseerd op het toneelstuk Frühlings Erwachen. Opus One brengt dit verhaal in een intieme setting – iets dat regisseur Koen van Dijk als geen ander kan. Hij bewijst zijn virtuositeit in dit genre: Van Dijk flirt met het hypertheatrale dat musicals kunnen hebben, maar brengt dit vervolgens heel dichtbij. Dat maakt Spring awakening indringend: op een paar meter afstand van het publiek worden de choreografieën en rocknummers groots gebracht. De regie steekt bovendien strak in elkaar, met een prettige opbouw.

De cast bestaat uit pas afgestudeerde spelers, veelal met sprankelende energie en stemgeluid. Dave Rijnders als rebel Melchior en Juul van de Laar als de getormenteerde Moritz vallen extra op. Zij hebben rollen waarmee je echt kunt uitpakken en doen dit allebei vol overgave. Vocaal zijn ze erg sterk. Alle volwassenen worden gespeeld door Ad Knippels en Wieneke Remmers. Knippels deed dit eerder al eens, toen Joop van den Ende Theaterproducties en M-lab Spring awakening in 2011 op de planken brachten. Hij won toen een Musical Award en dat begrijp je meteen: met verve wisselt hij tussen zijn personages, geeft alle rollen een eigen kleur.

Krachtige en serene momenten

De musical raakt heftige thema’s als kindermishandeling en zelfmoord, maar de muziek werkt bevrijdend. Daarin ontladen de jongeren zich, schreeuwen hun frustraties over de benauwende omgeving van zich af. Deze scènes vlammen en vormen het tegenwicht voor de ingehouden – soms bijna serene – momenten waarop de seksualiteit ontluikt. In eerste instantie bloeien liefdes op en langzaam verdwijnen de dwingende normen naar de achtergrond.

De onwetendheid van bijvoorbeeld Wendla lijkt paradijselijk, maar na de pauze nemen het religieus fanatisme en de kleinburgerlijkheid weer de overhand. De zondeval is ingezet. Dit zorgt voor hartverscheurende scènes, die een groot contrast vormen met het slotakkoord van de musical. Uiteindelijk doen de personages toch een onverwachte poging om hoopvol naar de toekomst te kijken.