‘Give Me Liberty’: vrolijk pandemonium in een busje vol gehandicapten

Het is een unieke ervaring, Give Me Liberty. Een dag uit het leven van Vic, een 25-jarige Russische Amerikaan (Chris Galust) die in zijn busje gehandicapten vervoert door besneeuwd Milwaukee. Als opa zijn appartement althans niet in brand steekt, er geen morbide obese mopperpot uit bed te takelen valt of een hoogbejaarde Russisch-joodse begrafenisstoet je busje niet gijzelt en daarna zoek raakt bij een zangwedstrijd voor geestelijk gehandicapten.

De goedhartige Vic rijdt, rent en reddert achter de feiten aan; zijn baas ontslaat Vic op zeker moment en geef hem direct zijn busje terug. Alsof iemand anders dit gekkenwerk aankan. Non-stop pandemonium Give Me Liberty, dat voor de vuist weg lijkt opgenomen, is erg geestig en bij vlagen ontroerend dankzij de kleurrijke, charismatische non-acteurs. Zoals Tracy (Lauren ‘Lolo’ Spencer) met ALS en veel haar op de tanden, de lieverd Arthur die als een Wookie uit Star Wars brult of Dima (Maksim Stojanov), een levenslustige Rus die iedereen uiterst opdringerig naar zijn hand zet – een van de weinige professionele acteurs trouwens.

Lees ook een interview met regisseur Kirill Michanovski over ‘Give Me Liberty’

Regisseur Michanovski zegt dat hij na „waardeloos voorbereide opnames” werd opgezadeld met levendig, maar chaotisch filmmateriaal dat „mij zijn wil oplegde”. Dat schemert soms door in een ruwe overgang, maar de bekoring van deze film schuilt nu juist in de woeste, onverschrokken montage van busrit, joods gekissebis, zuippartij, gehandicaptendisco en rassenrel. Dit is chaoscinema op zijn best.