Stervioliste Isabelle Faust blijft ver van extravagant vertoon

Terwijl het Concertgebouworkest mee is op staatsbezoek naar Duitsland, kreeg het Concertgebouw maandag visite van een Duits orkest met Duitse soliste; stervioliste Isabelle Faust kwam laten horen dat het gek is dat Schumanns Vioolconcert relatief onbekend is, in de rug gesteund door het Keulse Gürzenich-Orchester onder leiding van Fransman François-Xavier Roth.

Of Faust daarin slaagt; ja en nee. Schumanns Vioolconcert voert je niet vanzelf mee zoals de bekendere vioolconcerten van Mendelssohn of Tsjaikovski. Het is ingewikkelder, heeft minder goed te volgen melodieën.

Technisch speelt Faust natuurlijk perfect. Ze legt opvallend mooi nadruk op elke laatste toon van een frase, waardoor ze, ondanks een soms lekker hard spelend orkest, goed te volgen blijft. Wrange noten zet ze plagerig extra scherp aan. Aan het einde van het eerste deel, waar ze een paar bergen van stijgende en dalende toonladders over moet, speelt ze elke berg dichter op de kam tot het krast.

Trucje

Maar de scherpe stukjes zijn speldenprikjes. Ze speelt ‘naakt’, blijft ver van extravagant vertoon. Het tweede, langzame deel kan een pathetisch verhaal zijn, maar Faust is niet emotioneel en gelukkig doet ze ook niet alsof. Er klinkt een bijna kinderlijk eerlijk vioolconcert. Mooi, maar of Schumanns bekendheid direct geholpen is bij een speler die zich duidelijk ‘best prima’ voelt? Het wordt op den duur ook wat saai.

Het andere uiterste geldt voor de daaropvolgende Tweede symfonie van Schumann. Het Gürzenich-Orchester denkt verticaal en zet krachtige zuilen van geluid achter elkaar. Sforzando’s zeisen vlijmscherp de lucht in tweeën. Dirigent Roth legt nadruk op nadruk, bijna in elke maat wel een, wat in het eerste deel nog lekker de aandacht vasthoudt. Gek genoeg gaat hij precies zo door in het scherzo. Wanneer het langzame derde deel óók forte begint, wordt het trucje vervelend. Het zal enthousiasme zijn. In het buitenland voor (twee keer) vierhonderd man spelen, daar krijg je nu natuurlijk ongebreidelde energie van.

Lees ook het interview met dirigent François-Xavier Roth: ‘Ik wil het publiek voorgaan naar onbekende gebieden’