Sport verbroedert, luidt het cliché. Maar niet vanzelf, blijkt uit de brieven die we de afgelopen periode de inbox zagen binnenkomen. Vorige week ontvingen wij de nodige reacties op de lhbti-kwestie in Hongarije, zoals u zaterdag hier kon lezen, met ook kritiek op de opstelling van de UEFA, die de Allianz Arena verbood tijdens Duitsland-Hongarije in regenboogkleuren te hullen.
Maar was de ophef rond Hongarije hypocriet? Want „ondertussen gaan wij Europeanen wel de kwartfinale van de EK 2020 in Bakoe spelen”, schrijft E. Numan uit Drachten. Over de benarde positie van lhbti-rechten in Azerbeidzjan „hoor je helemaal niets”, terwijl het eerste artikel dat bovenaan verschijnt als je ‘lhbti Azerbeidzjan’ googelt over razzia’s tegen homoseksuelen en transgenders gaat, weet Numan. „Wat is precies de reden van de dubbele standaarden die wij hanteren?”
Of Nederland het aangewezen land is om dit soort kwesties aan te kaarten is de vraag. Zo ziet Armand Leenaers „de kansloze uitschakeling door standvastige Tsjechen” de bevestiging dat het Nederlands zelfbeeld „niet in overeenstemming is met de werkelijkheid”. Nederland gidsland? „Wij zijn voor niemand het voorbeeld om na te volgen. Niet met voetbal maar ook niet bij de verwezenlijking van maatschappelijke idealen.” Over gidsland gesproken: „wat een kans voor open doel”, aldus Simon Blaas na het ontslag van Frank de Boer, „om dan eindelijk een vrouwelijke bondscoach aan te stellen”.
Voetbal is overigens niet de enige sport die de inbox weet te vinden. In de brievenrubriek kon u al een reactie lezen op het pleidooi van Marte Hoogenboom om transgender atleten te laten deelnemen aan de Olympische Spelen en een ode aan de Vlaamse wielercommentator Michel Wuyts. Ook bij Opinie is de sportzomer begonnen.
plv. chef Opinie