Brieven

In het artikel Geweld in Mozambique was geen zorg voor Financiën (19/5) wordt gewezen op de rol van het ministerie van Financiën, dat zich beroept op het advies van vijftien consultants en driehonderd documenten, om zijn verzekeringspolis van 900 miljoen euro aan baggerbedrijf Van Oord in Mozambique goed te keuren. Tegelijkertijd wil het ministerie over de consultants en hun documenten niets loslaten. Nu ben ik zelf zo’n consultant en voel ik mij geroepen mijn beroepsgroep en beroepseer te verdedigen.

Wat misverstanden op een rij: een consultant bepaalt niet of een project maatschappelijk verantwoord is, maar schetst risico’s en geeft minimale criteria voor gedegen uitvoering. Op basis daarvan kunnen betrokken ambtenaren, managers en bankiers investeringsbeslissingen nemen. Daarnaast is een uitvoerige analyse geschreven als startpunt om de lokale situatie te begrijpen, met belanghebbenden het gesprek aan te gaan en gezamenlijk de toekomst uit te stippelen. Sociale studies zijn dus niet gemaakt om simpelweg als papierwerk vastgeniet te worden aan een contract, lening of verzekering. Het plichtmatig gebruiken van sociale studies leidt bovendien onvermijdelijk tot vingerwijzen wanneer de spanning oploopt. Alleen samenwerking tussen alle betrokken partijen leidt tot gezamenlijke verantwoordelijkheid voor maatschappelijke- en investeringsvraagstukken. De consultant moet worden ingezet om de gewenste situatie ter plekke te verkrijgen, niet als zondebok voor wanneer het misgaat.