Optimistisch stripverslag over een biodivers paradijsje

Hoofdrolspeler Simon uit het boek is de Franse stripauteur Simon Hureau (1977), die met zijn gezin uit de stad verhuist en terecht komt in een dorps huisje met een enorm stuk braakgrond. Met een onbegrensd enthousiasme stort hij zich op de tuin. Dwergmispelhaag eruit; seringen, sleedoorn en maagdenpalm erin. Binnen een jaar komen de eerste vogels. Staartmeesjes, gele kwikstaart en boomklever. Hoe diverser de gewassen, des te talrijker en gevarieerder de fauna die erop afkomt. Tien jaar lang werken Simon en zijn vrouw – die in het verhaal nooit bij naam wordt genoemd – aan hun biodiverse paradijsje. Hij is tevreden: „Ik zal de planeet niet redden, maar op ons bescheiden stukje aarde gaat het best goed met het leven.”

De oase is een ideale instapstrip, geschikt voor mensen die niet geoefend zijn in het lezen van beeldverhalen. Hureau koppelt het kenmerkende stripidioom (leesrichting, tekstballonnen) op een heldere manier aan de natuurgids en het dagboek. Zijn verhaal leest als een getekende reportage van zijn werkzaamheden in de tuin, waarin hij alles benoemt en uitlegt: van composteren en snoeien tot het voeden van de aarde. Hij gebruikt pijlen en onderschriften om zijn verhaal te verduidelijken, af en toe kiest hij voor een illustratief overzichtje, bijvoorbeeld van schubvleugelige vlinders die hij tegenkomt. Het heeft in de verte iets van de natuurboeken van Marjolein Bastin.

Tempo van de seizoenen

De oase is niet de eerste strip die op deze beeldende dagboekmanier een verhaal vertelt. Het prachtige De onwetenden van Étienne Davodeau (Scratch Books) deed iets soortgelijks. De graphic novel uit 2015 verhaalt over de bijzondere ontmoeting van een stripauteur en een wijnboer. De eerste wil een strip over wijnbouw maken en wordt door de ander uitgedaagd om een jaar lang mee te werken op het land. Alles gaat in het tempo van de seizoenen, de lezer is getuige van het volledige proces. Hun gesprekken zijn prachtig, omdat tegelijkertijd de stripmaker (ook in dit geval de auteur zelf) de wijnboer inwijdt in de wereld van het beeldverhaal.

Iets minder sterk, maar zeker vermeldenswaardig, is de culinaire strip Alain Passard, de wereld van een meesterchef van Christophe Blain (Terra). Van hetzelfde laken een pak: stripmaker Blain kijkt mee over de schouder van de beroemde chef-kok van driesterrenrestaurant L’Arpège in Parijs, die hem alles uitlegt, voordoet en laat proeven. Heel interessant, zeker voor de culinair onderlegde lezer, al leent het snelle, rudimentaire tekenwerk van Blain zich niet voor het gastronomische geweld van de chef-kok: gerechten zien eruit als keutels, met een toefje hier en een prakje daar.

Wat deze strips aantrekkelijk maken is de overlap van verteller en personage. Dat zorgt voor een band met de lezer. Alle vragen die het personage stelt, zijn relevant: Hoe pak je zoiets aan? Wat moet ik doen om zelf een biodiverse tuin te maken? De oase maakt alles op een vriendelijke manier stap voor stap inzichtelijk. Het is de vastberadenheid van Simon die enthousiasmeert. Ieder succesje wordt gevierd: de eerste knoppen in de boom, de eerste kever, vlinders, egels. Het is inspirerend en laat de lezer daarnaast meer dan eens glimlachen.