Iedereen akkoord, niets aan de hand

De afgelopen weken ging het op deze plek over vreemdgaan. Volgens sommige lezers die hun ervaringen deelden, hoeft een affaire niet ten koste te gaan van de vaste relatie: die kan er zelfs beter van worden, menen zij. Anderen vertelden over schuldgevoel of, in het geval van een bedrogen partij, de „gevoelens van teleurstelling, boosheid, jaloezie, angst, verlatenheid en depressie” waarmee hij kampt sinds hij ontdekte dat zijn echtgenoot een verhouding heeft gehad.

De verhalen blijven binnenkomen. Een 61-jarige man* (getrouwd, drie kinderen) schreef bijvoorbeeld dat hij buitenechtelijke relaties had met negen vrouwen, vaak tegelijkertijd. Een duurde maar liefst twintig jaar. „Er waren dagen dat ik seks had met drie vrouwen, inclusief mijn eigen vrouw. Ik voelde me goed en had er nooit wroeging over – de spanning was heerlijk, de seks kon niet op. Tot een van de relaties te serieus werd, en ik me liet meeslepen.” Hij verliet zijn gezin, maar kwam na een paar maanden weer terug. „Je hebt je lesje geleerd, zou je zeggen. Nou, toch niet. Het gaat gewoon door, ik kan niet stoppen en ben vooral nóg slimmer geworden in hoe ik dat doe.” Oneerlijk is het zeker, vindt de man, maar: „Ik ben echt supergelukkig. Mijn behoefte aan seks is vele malen groter dan die van mijn vrouw en op deze manier houd ik het in balans.”

Een buitenechtelijke relatie hóéft natuurlijk niet stiekem. A* „een Turkse vrouw van begin veertig”, getrouwd en moeder van twee kinderen, is sinds drie jaar actief op Second Love, en heeft nu voor de tweede keer een relatie dankzij de site. „Vlinders voelen, lekker puberaal verliefd zijn, hartjes sturen, niet wachten tot je elkaar weer in de armen kunt sluiten.” Haar man ging al langer vreemd, wist ze. „We praten er niet over, maar we laten elkaar vrij. Ik vind het prima, praktisch zijn we heel goed op elkaar afgestemd.” Ze ziet ook wel dat zij en haar man „erg vermijdend hierin zijn”, maar: „Misschien werkt dit wel prima voor ons. Mijn man problematiseert het ook niet.”

Iedereen akkoord, niks aan de hand dus? Daar denkt Tineke Smit (57) anders over. Een vijftien jaar jongere man die zij op een yogaweekend had ontmoet, nodigde haar uit een relatie te beginnen, met medeweten van zijn vrouw. Zij heeft dat afgehouden, vanwege zijn twee pubers. Als kinder- en jeugdpsychiater spreekt zij namelijk kinderen van ouders die vreemd zijn gegaan. „Soms gaat het goed en lost het ouderlijke ruzies op, maar meestal niet.” Als een stiekeme relatie uitkomt, of een niet-stiekeme relatie serieuzer wordt dan gepland, wordt de basiszekerheid van het veilige oudernest geschaad, ook als er al gedoe was in dat nest, aldus Smit. „Er is geen rust meer, er ontstaan loyaliteitsproblemen en problemen met hun keuzes in eigen relaties, en hun identiteitsontwikkeling raakt (tijdelijk) naar binnen gekeerd omdat ze verhalen te horen krijgen over de partner die niet bij hen thuishoren.” Kortom: „Bedenk bij het vreemdgaan wat je als ouder of minnaar/minnares kunt aanrichten. Ik vind dat het neigt naar egocentrisme als je deze afweging niet maakt.” Haar „verlangende would-be minnaar” heeft Smit dit allemaal laten weten. „Geen reactie meer gehad. Beter zo.”

Tot slot een nieuwe vraag over dit onderwerp, ingestuurd door A* (68): „Partners van de mannen waarmee ik weleens wat heb geprobeerd, wijzen hun man, als ze erachter komen, bruutweg af ‘omdat zijn pik in een vreemde vrouw heeft gezeten’. Is die pik dan ineens besmet of de vrouw waarin deze verkeerde vies? Was die pik het eigendom van de partner? Ook willen ze mij nooit meer zien, maar de partner wel. Natuurlijk is de eigendomskwestie de kern van het leed rondom vreemdgaan, maar ik vind de bewoordingen vaak stuitend.”

Ook binnenkort in deze rubriek: open relaties en erectieproblemen. Blijf schrijven.

*Namen op verzoek weggelaten, maar bekend bij de redactie.