Waarom komt één van de talkshows niet altijd uit Rotterdam?

Dick Advocaat heeft niet veel televisie gekeken deze week. „Ik kan me niet voorstellen dat de burgemeester het Songfestival belangrijker vindt dan Feyenoord”, zei de trainer van de club die zaterdag de finale van de playoffs om Europees voetbal hoopt te spelen. Behalve dat Feyenoord eerst woensdag moet bewijzen dat het belangrijker is dan Sparta, staat op tv nu alles in de schaduw van het tientallen uren zendtijd vullende Songfestival.

De mokkende Dick kwam voorbij in De Vooravond, dat wegens het festival een week vanuit Rotterdam komt. Burgemeester Aboutaleb was er maandag eregast. Dat was hij trouwens ook bij Beau, dat ook aan de Maas is neergestreken. Net als Op1. Als eendenkuikens zijn de talkshows uit hun Amsterdamse grachtennestjes gekropen en achter glitterlaarzen die zij voor hun moeder hielden naar Rotterdam gescharreld. Het riep de vraag op waarom een van die programma’s niet elke dag uit Rotterdam komt.

De grote man

De Vooravond had de tienjarige Eurovisie-encyclopedie Branko in de uitzending, die meldde „de grote man” ontmoet te hebben. Duncan Laurence? Jeangu Macrooy? Die ene van Abba? Het bleek „Sietse” te zijn. Nu zijn er vele grote Sietses; hier ging het om hoofdorganisator Sietse Bakker. Die had overigens verzuimd om de kleine held een kaartje te geven. „We smokkelen je wel naar binnen onder de jurk van Rusland”, zei Richard Groenendijk – dankzij het voorbeschouwingenfestival had ook de jurk van Rusland geen geheimen meer voor ons.

Om negen uur, na de allerlaatste voorbeschouwing, mochten Chantal Janzen, Edsilia Rombley, Jan Smit en Nikkie de Jager eindelijk beginnen. Jan Smit leek het eerste uur verloren geraakt in de coulissen, zo weinig was hij aanvankelijk in beeld. Zijn plaats in het commentaarhok was ingenomen door dj Sander Lantinga, die niet helemaal voorbereid leek op het niveau van het vertoonde. Hij knoopte de dodelijke oordelen aan elkaar: van „een paar keer ernaast” ging het naar begrafenisverwijzingen, „arm meisje” en „dit was vlees noch vis noch kaaskroket”. Ook dreigde hij een zeepdispenser op te eten als Roemenië de finale zou halen.

Zijn collega Cornald Maas won de creativiteitsprijs met zijn introductie van het aan de befaamde Friese spionne Mata Hari gewijde liedje van Azerbeidzjan: „Mata Hari werd gefusilleerd, maar Samira Efendi is onder ons en tilt haar voetjes van de vloer.” De strak feministische Russische inzending riep vrouwen op het heft in eigen hand te nemen met kreten als „be yourself” en „be creative”. Wellicht verbleef Vladimir Poetin bij de uitverkiezing zonder wifi in zijn datsja.

Onbetwiste opperhoofd

Na afloop bij Op1 zei zanger Jamai dat Malta zijn grote favoriet was, terwijl de aangesnelde Maas Oekraïne „by far het beste nummer” vond. De vier presentatoren werden ondergedompeld in een warm bad van collegiale complimenten: de Simonloos aangeschoven Volendammer Nick Schilder was apetrots op Volendammer Jan Smit, de energie van Edsilia Rombley werd omstandig geprezen, net als de internationale allure van Nikkie de Jager. Het onbetwiste opperhoofd Chantal Janzen had bovendien knap geïmproviseerd toen er in het intermezzo tussen Noord-Macedonië en Ierland een onverwachte vertraging optrad.

Sietse Bakker schoof aan om de teamprestatie te prijzen en om uit te leggen wat de vertraging had veroorzaakt. Camera vijf was uitgevallen en uiteindelijk was camera vijftien ingevallen, hoewel dat natuurlijk voor verschillende posities gevolgen had. Daarmee waren we beland op een detailniveau dat doorgaans gereserveerd is voor sportanalyses. De conclusie was dan ook onontkoombaar: deze week is Dick Advocaat kleiner dan camera vijftien.