Spierbundel die soms jurkjes draagt

Een feestjurk, make-up en een doosje met recyclebare rietjes: dit is de tas van een meisje dat wat te vieren heeft. Ze gaat het laat maken. Ze heeft schoon ondergoed en een kussensloop meegenomen en op de tas ligt een op maat gegoten bitje tegen nachtelijk knarsen. Ze is blijkbaar niet van plan om die avond nog terug naar huis te gaan.

In de portemonnee zit een kleine verrassing verstopt. Het identiteitsbewijs is niet van een meisje, maar van een jongen: van een stoer sportschooltype met gemillimeterd haar. Is dit zíjn tas?

Waarschijnlijk niet. Mannen stoppen hun spulletjes nogal eens in de tas van hun vriendin als ze samen op stap gaan. Zo’n volgepropte broekzak zit niet lekker. Maar: waar is de portemonnee van het meisje? En waar is de tweede telefoon?

Dit is wat er gebeurd moet zijn: toen de eigenaresse van de tas wilde afrekenen aan de bar ging haar telefoon. Afgeleid door het gesprek zette ze haar tas op de grond en deed een stapje opzij om andere wachtenden voor te laten. Toen vergat ze haar tas. Dat lijkt een prima verklaring, logischer dan een man in een jurk.

Toch is daarmee de kous niet af. Want waarom zou een kortharige spierbundel geen jurkjes mogen dragen? Omdat het niet voor de hand ligt?

Als dit de tas van een jongen is, dan is de eigenaar iemand die we niet zo makkelijk in een hokje kunnen stoppen. Dan is het een tas die een identiteit laat zien die anders is dan gemiddeld, een tas die wel wat erkenning en acceptatie kan gebruiken.

Bij dezen: dit is een tas van een bodybuilder die soms jurkjes draagt.