Knappe Koreaanse maffiaserie, niet geschikt om een breiwerkje bij te pakken

Een Zuid-Koreaanse combinatie van actie, drama en comedy die leentjebuur speelt bij Italiaanse maffiaseries: zelden bracht Netflix zo’n aantrekkelijke mix van genres. Vincenzo draait om de charmant-mysterieuze consigliere Vincenzo Cassano (gespeeld door Song Joong-ki). Als weeskind wordt hij geadopteerd door een Italiaans stel, waarna hij furore maakt binnen de maffia. Eenmaal terug in Zuid-Korea zet hij als ‘advocaat’ zijn zinnen op een hoeveelheid goud, dat ligt opgeslagen onder een aftands winkelcentrum. Om het goud te bemachtigen, belandt hij in allerlei juridische en criminele verwikkelingen – waarbij zijn maffia-ervaring van pas komt.

Vincenzo is een knappe combinatie van spanning, actie en humor waarin de Zuid-Koreaanse seriesector de laatste jaren zo uitblinkt. Het tempo van de dialogen en de met geluidseffecten versterkte grappen ligt hoog en net wanneer je een beetje overzicht hebt, breken er nieuwe rivaliteiten en intriges aan – dus minder geschikt om een breiwerkje bij te pakken. Voor wie van het bingen is: met twintig afleveringen van circa tachtig minuten per stuk is goed getraind zitvlees wel een vereiste.

Een ander sterk punt is de santekraam aan uiteenlopende personages, die samen voor een komische en ontroerende dynamiek zorgen. Wel is het soms moeilijk hoe de kijker zich tot de uitstekend acterende hoofdrolspeler Vincenzo moet verhouden. Enerzijds wekt hij genegenheid door op te komen voor een groep arme huurders die machtige vijanden op hun dak krijgen. Later in het plot neemt Vincenzo’s wraaklust echter zulke sadistische vormen aan dat de eerdere David-tegen-Goliath-sympathie een wat wrange bijsmaak krijgt. Dit ambigue beeld past dan weer wel in hoe de serie de harde Zuid-Koreaanse maatschappij weergeeft, waar corruptie welig tiert en het ieder voor zich is – tenzij je toevallig een Vincenzo aan je zijde hebt.