Een collectieve hunkering in coronatijd naar het verzetten van de zinnen. Dat droeg de heerlijk ongecompliceerde act van de Litouwse groep The Roop uit, meteen aan het begin van de eerste avond van het Eurovisie Songfestival in Rotterdam. ‘Discoteque’ tikte alle typische vinkjes aan: aanstekelijke gekte, knalgele outfits en malle danspasjes die je alleen doet als je je alleen waant. Litouwen plaatste zich ermee voor de finale.
Het Songfestival, het eerste in het oog springende internationale muziekevenement sinds vorig jaar maart, trapte gisteravond in Ahoy Rotterdam en live op televisie af met de eerste halve finale (donderdag is de volgende). Zestien landen traden op, tien plaatsten zich voor de finale zaterdag. Door de overwinning van zanger Duncan Laurence (2019) – hij opende de show gisteravond met zijn nummer ‘Feel Something’ in een elegant strak rood decor – staat de Nederlandse kandidaat van dit jaar, Jeangu Macrooy, al direct in de finale.
Dat is, sinds Teach-In (‘Ding-a-Dong’, 1975) het festival won, een nieuw gegeven voor dit land dat in totaal zestig keer deelnam en er zeer wisselend succes behaalde.
Het is de vijfde keer dat het Songfestival in Nederland plaatsvindt en de drive van deze editie is voelbaar: groots imponeren in Europa en corona buiten de deur houden. Dat laatste lukte, ondanks de vele voorzorgsmaatregelen, deze week toch niet goed. Zondag bij de openingsceremonie naast de Erasmusbrug ontbraken zowel Polen als IJsland door positieve testen in hun delegaties. Vervolgens bleven ook Malta en Roemenië uit voorzorg weg – ze slapen immers in hetzelfde hotel. Na negatieve testuitslagen konden de laatste landen gisteravond toch deelnemen.
Nostalgie
Door de vele aanpassingen in de draaiboeken van het Eurovisie Songfestival reikt de creativiteit om tijdens een lockdown voor 200 miljoen kijkers tot iets boeiends te komen tot een hoog niveau. Allereerst is deze 65e editie een festijn van nostalgie. Dinsdagavond vertelden Eurovisie-coryfeeën als de Ierse zanger Johnny Logan en Lenny ‘De Troubadour’ Kuhr in een warme terugblik over de impact van hun deelname. Drievoudig winnaar Logan, een stuk grijzer: „En hoe we voor altijd Eurovisie-geschiedenis zullen zijn.”
De theatrale tussenact ‘The Power of Water’ was gisteravond visueel ronduit spectaculair. De goed zingende zangeres Davina Michelle, actrice Thekla Reuten en vele dansers brachten een nummer over hoe Nederland en water onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Hard was de schakeling naar de Deltawerken in Zeeland waar Michelle een muur van water op zich af zag komen. Daarna gutste het water via augmented reality door Ahoy.
In het deelnemersveld zongen favorieten als Malta (soulpop van zangeres Destiny vol zelfliefde en bodypositivisme) en Israël, de blikvangende sterzangeres Eden Alene (21) – fris, jong, modern in een Ariane Grande-stijl met ijlhoge fluitnoten – zich naar de finale. Ook België, Rusland, Azerbeidzjan, Cyprus en Zweden zijn door; de Zweeds-Congolese zanger Tusse (19) klom van blijdschap bij de persconferentie na afloop op de desk. „Ik ben zo blij dat ik word gehoord.” De schel-hysterische neo-futuristische inzending van Oekraïne werd tussen reacties van verbazing en bewondering ook finalist.
Kroatië kwam met het moderne elektropopliedje ‘Tick-Tock’ leuk over maar viel af. En ook Ierland en Australië (met een eerder opgenomen video) legden het af. Valse noten betekenden tevens het einde van de van tevoren kansrijk ingeschatte jonge, Roemeense Roxen. Tussen andere matige, afgevallen acts, zoals Noord-Macedonië (melodramatische Disney-ballade met kitschy snik) en Slovenië (statische performance met gedragen ‘halleluja’s’), was de Noorse zanger TIX opvallend: als fors uitgevallen engel die zijn zonnebril ophoudt wegens het tourette-syndroom sloeg hij demonen van zich af in een matig popliedje, maar bereikte toch de finale.
Een grote opluchting voor de artiesten, sommigen waren er zichtbaar ontroerd door of toonden zich juist extatisch blij, was dat ze weer zongen voor publiek.