Copy-paste. Het is een techniek die we tegenwoordig allemaal beheersen en toepassen. Autoplay past dan ook in de programmalijn In the midst of Technology van festival Spring Utrecht, dat donderdag start als testevenement. In Autoplay speelt Moritz Ostruschnjak met het principe van kopiëren door uitgebreid te grasduinen in de enorme voorraad kant-en-klare bewegingen die op internet zijn te vinden. De uit de hiphop en graffitiscene afkomstige choreograaf neemt ze over, mixt en matcht ze naar hartelust en creëert voor vier dansers een dansmarathon van ruim een uur. Die combineert hij op drie schermen weer met beelden van televisie en social media én met iconische composities zodat onwaarschijnlijke huwelijken ontstaan uit een grabbelton die reikt van Händel tot house, De Keersmaeker tot klassiek en Che tot Thatcher, en meer – copy-paste tot de hogere macht.
Dat is op zichzelf geen origineel idee – het reservoir dat internet aan informatie en beelden biedt, is wel vaker gethematiseerd in de dans. In Autoplay lijken de combinaties oppervlakkig beschouwd willekeurig, maar anders dan de titel doet vermoeden heeft Ostruschnjak die puzzelstukjes natuurlijk niet in het wilde weg met elkaar verbonden. Het woord ‘Hype’ dat bij aanvang op het grote scherm oplicht, is een eerste hint.
Als na een aaneenschakeling van solo- en groepsfragmenten het woord ‘Hate’ verschijnt, is de conclusie duidelijk: in onze gedigitaliseerde wereld verspreiden hypes en haat zich via hetzelfde mechanisme, een simpele druk op de knop, als een virus over de wereld. De eindeloze reeks selfies en geposeerde portretten van trotse wapenbezitters is dan lichtelijk overbodig, zeker als daarna Martin Luther Kings bekendste vier woorden worden gedubd.
Dat is iets te makkelijk. De juxtapositie van beweging, beeld en geluid creëert dan wel een mate van gelaagdheid, maar van Ostruschnjak, die in Duitsland als soort filosoof-choreograaf en rijzende ster geldt, zou je iets behartigenswaardigers verwachten.