Vet verbranden in de ramadan doe je door te roeien op de Nijl

Het is druk op de steiger van de Egyptische Roeiclub in Caïro. De temperatuur komt nog boven de dertig graden uit, maar de zon begint tegen vijven al aan kracht te verliezen en er staat een plezierig briesje. Vluchten ibissen en hier en daar een koereiger vliegen over de Nijl.

Mannen en vrouwen begroeten elkaar hartelijk en wisselen gelukwensen uit. „Moge het elk jaar goed met je gaan”, is de standaardgroet voor feestdagen in Egypte, beantwoord met een „en met jou ook goed”. Het is het eerste weekend sinds het begin van de ramadan. De geuren van brandend houtskool en gegrilde kip waaien vanuit de keuken van de club het water op. De voorbereidingen voor de iftar, de maaltijd waarbij het vasten wordt gebroken, zijn in volle gang.

Normaal gesproken roei je in Caïro in de vroege uurtjes, wanneer de zon nog laag staat, het enigszins koel is en voordat een orkaan van geluid en uitlaatgassen de stad overneemt. Maar tijdens de ramadan is ’s ochtends roeien geen goed idee. Na een sportieve inspanning een dag lang niets drinken houd je niet vol. Dus verplaatst het roeien zich naar de namiddag.

Maar is het niet juist zwaar om te sporten op een lege maag? Nee, zeggen de roeiers eensgezind. Of nou ja, een beetje misschien. Als een coach tijdens het roeien iets te veeleisend is, wordt er geprotesteerd: „We zijn aan het vasten!”

Geblondeerde krullen

Maar al met al is het te doen. Dina Ali, een vrouw van 36 met ontblote schouders en enigszins uitgegroeide geblondeerd krullen, noemt roeien in ramadan „het beste wat er is”. „Het is lekker omdat je snel na het roeien kan drinken.” Veel tijd voor een interview heeft ze niet, ze wil op tijd thuis zijn voor het breken van het vasten. Ze roeit al vijf jaar, en roemt het feit dat het een buitensport is die je prettig kunt bedrijven midden in de grote stad.

De 30-jarige Adel Yousry, een gespierde kerel met zwart hemd aan, schuift al zwetend van zijn roeisessie ook even aan. „Het is anders dan ’s ochtends, maar daarmee heeft het ook weer iets speciaals. En daarbij is het een uitstekende training.”

Roeien in ramadan wordt alom gezien als een ideale manier om vet te verbranden. „Na het roeien heb je vooral dorst, dus drink je veel water bij het breken van het vasten, en eet je minder. Het helpt bij het afvallen in ramadan,” zegt Abeer Aly (35), de manager van de Egyptische roeiacademie, die ook toegankelijk is voor niet-leden.

Lees ook: Dichter bij Allah - en lekker tv kijken

De iftar-maaltijden in Egypte zijn vaak heftig in zowel kwantiteit als kwaliteit. Gegrilde kip, van het vet druipend vlees, rijst, aardappelen in een tomatenprutje en met rijst gevulde groenten staan bij de meer welgestelde Egyptenaren allemaal tegelijk op tafel, gevolgd door een rijke variëteit aan mierzoete toetjes. „Door eerst te gaan roeien voel je je ook minder schuldig ’s avonds veel te eten”, lacht Abeer.

Roeiacademie

Roeien in Caïro is aan een opmars bezig. Tien jaar geleden werd de sport vooral bedreven door jongeren die lid zijn van een van de negen roeiclubs in de stad. Tot Abeer in 2013 de Egyptische roeiacademie opende voor alle leeftijden vanaf twintig. Ze begon als enige coach met een handvol roeiers, inmiddels zijn er negen coaches in dienst en gaan er per dag tot wel dertig man het water op. Recent is ze begonnen met het aanbieden van kajakken, wat vooral dagjesmensen aantrekt.

Het publiek is gevarieerd. Van jong tot oud, man en vrouw, meer conservatief met hoofddoek en lange mouwen tot hemdjes en korte broeken. De gemene deler is dat het allemaal Egyptenaren uit de meer welgestelde klassen zijn. Roeien is relatief duur, het materiaal moet worden geïmporteerd en daar komen volgens Abeer veel importtarieven en belastingen bij kijken. Voor acht sessies betaal je 700 Egyptische pond (40 euro). Ter vergelijking: het ondersteunend personeel op de club krijgt een paar duizend pond per maand betaald.

Ziel delen met de Nijl

Een van hen, Shaban Masri (48), werkt al 25 jaar bij de club. Hij komt oorspronkelijk uit het zuiden, trok naar de grote stad voor werk, en woont in een armere volkswijk van Caïro, Imbaba, met zijn vrouw en vijf kinderen. Hij is verantwoordelijk voor het onderhoud van de boten en is gelukkig bij de roeiclub. „Ik heb een baan in Sharm el-Sheikh waar ik meer verdiende opgegeven om hier te komen. Ik kan niet scheiden van de Nijl, we delen een ziel.” Niet toevallig is hij geboren in een dorp aan de Nijl, waar hij als kind al in zwom.

Zijn salaris wordt aangevuld door fooien, zo blijkt. Een van de roeiers stopt hem een envelopje met geld toe. Een typische ramadan-traditie, geld of tassen met etenswaren uitdelen aan de mensen die het nodig hebben.

Het succes van de academie is niet onopgemerkt gebleven. Drie nieuwe academies hebben de afgelopen tijd hun deuren geopend, en de inschrijvingen lopen storm. Er begint zelfs concurrentie te ontstaan. Een paar coaches die bij Abeer in dienst waren hebben de overstap gemaakt naar Cairow, die gebruikmaakt van de boten van de Griekse Roeiclub, een kleine honderd meter verderop.

Maar Abeer maakt zich geen zorgen. „We bieden goede kwaliteit voor een goede prijs. Een paar van onze roeiers zijn nadat ze naar een andere academie waren overgestapt, bij ons teruggekeerd. Dit is het beste bewijs dat we het goed doen.”

De komende dagen verwacht Abeer toch wat minder drukte op de club.

De temperatuur stijgt tot boven de veertig graden, en dan blijft er alleen een klein groepje diehards over die de hitte en het vasten trotseren. Zwaar, maar ook absoluut meer voldoening bij breken van het vasten.