Jonge stedelingen kleden zich alsof ze gaan wildkamperen: de opkomst van gorpcore

Wie Reuben Alexander (41) door de stad ziet lopen, zou denken dat hij op het punt staat om een weekend te gaan wildkamperen in de Ardennen. Met een kast vol fleecevesten, windjacks, vissershoedjes, korte broeken en bodywarmers heeft Alexander over de jaren een collectie opgebouwd waarmee hij de elementen kan trotseren. Niet dat dat nodig is in zijn dagelijkse leven: hij is eigenaar van een reclamebureau in Amsterdam.

Je zou het niet zeggen, maar met zijn kampeerverschijning hoort Alexander bij een van de meest in het oog springende modetrends van dit moment: gorpcore, een straatstijl die buitenkleding verheerlijkt, wat leidt tot jonge stedelingen die zich kleden als kampeerders of bergbeklimmers van middelbare leeftijd.

Denk aan gewatteerde jassen, fleecevesten, wijde broeken, wandelschoenen en de parka van Bernie Sanders. In het Nederlands – gorp staat voor de wandelsnack good old raisins and peanuts – zou je het ook wel ‘wandelcore’ of ‘kampeerchic’ kunnen noemen. En je hoeft maar een rondje door een willekeurig stadspark te lopen om te zien dat deze stijl nu ook in Nederland doorbreekt. Waar komt deze mode vandaan en waarom slaat hij juist nu zo aan?

Outdoorkleding

In 2019 bezocht de Amerikaanse zanger Frank Ocean de modeshow van Louis Vuitton in Parijs in een outfit – Zwitserse gewatteerde jas, bergschoenen en Canadese muts – waarbij het leek alsof hij zich opmaakte voor een stevige boswandeling. „Als iemand zo naar de Fashion Week gaat, dan weet je wel dat deze stijl zijn intrede heeft gedaan”, zegt ingenieur Mitchel Veloo (27) uit Rotterdam, die in zijn kast ook veel gorpcore-kledingstukken heeft hangen.

Een jaar of vier geleden begon het hem op te vallen dat veel beroemdheden met invloed op de straatmode, zoals rapper A$AP Rocky en ontwerper Virgil Abloh, in deze stijl over straat gingen. Volgens het Amerikaanse tijdschrift New York Magazine hebben Japanse stylisten, die veel met deze artiesten samenwerken, hier invloed op gehad. In het natuurrijke Japan bestaat al langer een stijlvolle wandelcultuur.

Gelijktijdig ontstonden er op Instagram wildernis-en-mode-accounts met honderdduizenden volgers, zoals @organiclab.zip, waarop beelden van de Mount Everest en Vietnamese natuurparken worden afgewisseld met wandelschoenen van Prada.

In het artikel Waarom mensen die nauwelijks naar buiten gaan wandelkleding dragen citeert de Britse krant The Guardian Lisa Yamai (33) van het Japanse merk Snow Peak. Het bestaat al sinds 1958, maar wordt sinds een paar jaar in ultrahippe kringen gedragen. „Ik wilde outdoorkleding maken die je niet alleen in het weekend zou dragen”, zegt zij. „Kleding die je zeven dag per week aantrekt en die de natuur meer vertrouwd doet voelen.”

Veel gorpcore-merken benadrukken de technische snufjes van hun kleding, zoals bijvoorbeeld heattech–materialen die zouden zorgen voor optimale warmte. Het is ook die technische kant van de outdoorkleding die veel gorpcorers trekt. Rotterdammer Veloo: „Het is gewoon gaaf om te zien dat druppels blijven liggen op je waterdichte jas van The North Face.”

Gewatteerde jassen

Paradoxaal genoeg zijn veel dragers van deze stijl ver verwijderd van een beroep in de wildernis. Veloo: „Mijn ouders snappen niet helemaal waarom ik met kleding die ik bij [outdoorwinkel] Bever kocht door Rotterdam loop.”

Stadsjongens die eruit zien alsof ze de Mount Everest gaan beklimmen, maar waarschijnlijk op weg zijn naar een koffiebar, aldus de Amerikaanse krant The Wall Street Journal. Stedelingen die zich zorgen maken over een avocadotekort, kleden zich nu alsof ze meedoen aan een survivalprogramma, schreef online magazine Wellmade Clothes. En: zóveel zakken heb je nu ook weer niet nodig voor je baan als oprichter van een startup. Is deze stijl niet juist een uiting van onze vervreemding van de natuur, vroeg het Australische Kill Your Darlings zich af in een essay over gewatteerde jassen.

Naast Japan is ook Silicon Valley een van de plekken waar de trend groot werd. In haar bestseller Uncanny Valley (2020) schrijft ex-techwerknemer Anna Wiener (34) over haar oud-collega’s: „Ze kleedden zich naar het werk alsof ze op expeditie in de Alpen gingen, met gewatteerde jassen [...] en rugzakken versierd met klimhaken. Ze zagen eruit alsof ze aanmaakhout gingen verzamelen en een hut gingen bouwen, niet alsof ze sales-telefoontjes gingen plegen [...] in hun kantoor met airco.”

In San Francisco, schrijft Wiener, werd deze stijl zo groot omdat de nieuwe techmiljonairs in het weekend de ruige Californische natuur introkken, als tegenhanger van hun digitale bestaan.

Wintersportkleding

Gorpcore wordt gezien als de opvolger van normcore, de stijl die halverwege de jaren tien van deze eeuw opkwam. Hierbij kleedde men zich zo banaal mogelijk – als een Amerikaanse sitcom-acteur in de jaren negentig. Denk aan: een hoge spijkerbroek, witte sportschoenen met witte sokken en een simpele grijze sweater. Deze extreem suffe en ironische stijl werd gezien als een verademing na de obsessie met authenticiteit in de hipstercultuur van de jaren ervoor.

Ook bij gorpcore draait het, net als bij normcore, om lompe vormen. Alleen hierbij worden de proporties nog meer overdreven – ruim zittend betekent in dit geval ook praktisch en beschermend. Ook bevat deze stijl meer kleur: matte natuurtinten, maar bijvoorbeeld ook de felle kleuren van wintersportkleding.

Gorpcore past perfect in het tijdperk waarin we ons steeds meer zorgen maken over het klimaat en fast fashion eigenlijk niet meer kan. In 2020 schreef het Amerikaanse zakentijdschrift Forbes dat een meerderheid van zowel de millennials als hun opvolgers, generatie Z, bereid zijn om meer te betalen voor duurzame merken. Deze mode bevindt zich „op het kr uispunt van de klimaatcrisis, duurzaamheid e n verantwoorde consumptie”, schreef de Canadese krant The Globe and Mail. Dat veel van deze merken zich hard maken voor het klimaat, spreekt de dragers aan.

Je kleden voor een avondje uit zit er niet in, dus waarom niet voor de beste wandellook gaan?

Milieuorganisaties

Vooral het Amerikaanse merk Patagonia (opgericht in 1973) is de laatste jaren hard gegroeid in populariteit. Over de oprichter gaat het verhaal dat hij soms dagenlang onbereikbaar is, omdat hij in de natuur aan het vissen is, zonder zijn telefoon. Reuben Alexander: „Wat ik bewonder is dat het een merk is met een hele heldere missie. Hun doel is niet per se om meer kleding te verkopen, maar om de natuur te redden.”

Zo doneert het bedrijf 1 procent van de opbrengst aan milieuorganisaties, en kun je de kleding in veel winkels laten herstellen. Zelf koopt Alexander zijn kleding vooral tweedehands – ook omdat Patagonia een vrij prijzig merk is. „Ik kijk elke dag op Marktplaats of er nieuwe items op staan. 90 procent van mijn kleding van Patagonia is vintage.”

Naast de zorgen over het klimaat is er nog een andere verklaring voor de plotselinge uitbarsting van de bergbeklimmersstijl: door de pandemie en de daaropvolgende lockdowns zijn we ineens massaal aan het wandelen geslagen, als tegenhanger van het geïsoleerde binnenleven achter schermen. Stedelijke twintigers en dertigers die voorheen festivalfoto’s deelden op Instagram, plaatsen nu beelden van hun ‘lawa’ (lange wandeling) en weekendjes weg in de natuur. Je kleden voor een avondje uit zit er niet in, dus waarom niet voor de beste wandellook gaan?

Voor Reuben Alexander hebben de buitenkledingmerken zijn interesse voor de natuur wel degelijk aangewakkerd. Zo sloot hij zich onlangs aan bij een kampeerclub van stedelingen die wildkamperen in Nederland, en kwam de technische kant van zijn kleding pas écht van pas. Op Instagram plaatste hij een kampeerfoto van zichzelf met een diepblauw Patagonia-vest en een wc-rol onder de arm.

Ook ingenieur Mitchel Veloo houdt in zijn vrije tijd van wintersporten en klimmen. Hij kan zich voorstellen dat de interesse voor praktische kleding bij hem ook te maken heeft met dat hij wat ouder wordt, en de functie van kleding zwaarder gaat wegen dan de esthetiek. „Het is gewoon fijn om droog te blijven als het regent.”