Vrij zijn is... verkleedpartijtjes houden

‘Mam, kan je laten zien hoe Sneeuwwitje eruitziet? Ik weet niet alles uit mijn hoofd!” Ivy (8) staat voor de spiegel en inspecteert haar zwarte krulpruik, gouden rok en de pofmouwen in haar trui. Zus Jazz (11) staat naast haar en doet oogschaduw op. Zij speelt Doornroosje – „bijna mijn lievelingssprookje”. Straks gaan ze in de serre op twee bedden liggen, terwijl moeder Carmen Nichting (49) de prins speelt die hen komt wakker kussen. De foto die ze daarvan maken, sturen ze op naar een grote groep creatievelingen, die sinds de eerste lockdown elke dag een verkleedthema bedenken.

Vandaag is het dus Disney. En dit wordt verkleedfoto nummer 150. Carmen vindt het belangrijk om haar kinderen achter de computer vandaan te halen, zegt ze. „Ze zitten op de vrije school, maar er is door de pandemie nu weinig ruimte voor creativiteit.” En het maakt haar zelf ook iets blijer. Ze werkte als clown op theaterpodia, scholen en festivals, maar zit nu al een tijdje thuis. Het enige voordeel daaraan is dat ze haar opslag heeft moeten opzeggen, en haar zolder nu vol ligt met pruiken en kostuums.

De foto’s maken noemt ze „een manier om de boze wereld buiten te houden”. Maar vinden de kinderen het ook leuk om te doen? „Soms niet”, zegt Jazz. „De foto goed krijgen duurt soms wel lang hè”, zegt Carmen. „Maar zelf kleding maken en schminken vind je leuk toch?” Jazz knikt. Het liefst schminkt ze „spooky” gezichten zoals „een enge bruid”. Ze heeft voor TikTok allemaal ‘thrillerfilmpjes’ gemaakt waarin ze plotseling in een horrorfiguur verandert. In totaal heeft ze er al 2.245 likes voor gekregen, laat ze zien.

Uitgebreid poseren de meiden voor de fotograaf, terwijl Carmen zich klaarmaakt. Met een cape om en schoonmaakhandschoenen aan – ze wordt een keukenprins – drentelt ze door het huis. Moet ze een baret dragen? Een vleesmes in haar riem steken als een soort zwaard? Nee, toch maar een pastalepel. Jazz wil graag model worden, vertelt ze ondertussen. In een bikini op een besneeuwde berg staan lijkt haar bijvoorbeeld best wel cool. Al houdt ze niet van wachten, blijkt als ze zich op de bedden hebben geïnstalleerd.

„Ik ben bijna klaar”, roept Carmen. Ze moet de camera van haar mobiel nog instellen. „Ja, neem maar een hap van de appel, Ivy.” Het statief heeft Carmen trouwens van haar vader geërfd, die graag landschappen fotografeerde, vertelt ze. Oh shit, is ze de cavia’s vergeten. Ze rent naar de kooi in de woonkamer, zet de knaagdieren op de buiken van de meisjes en legt er een paar blaadjes sla bij. Waarom moeten de cavia’s eigenlijk op de foto? „Gewoon, omdat het leuk is”, zegt Ivy.