Toeslagenaffaire
Aangetast rechtsgevoel
Nu het Openbaar Ministerie geen strafrechtelijk onderzoek wil instellen naar bij de Toeslagenaffaire betrokken ambtenaren zijn alle ogen gericht op het kabinet. Dat is immers politiek verantwoordelijk. Maar of bewindslieden nu aftreden of niet, niemand zal gestraft laat staan vervolgd worden al doen de advocaten van de slachtoffers nog zo hun best.
Bij eerdere grove missers in het openbaar bestuur (hogesnelheidstrein, mislukte reorganisaties) was het niet anders. Er is veel te doen over de uitholling van rechtsstaat en het afbrokkelen van de rechtsbescherming van de burger maar als iets het rechtsgevoel aantast is het dit wel.
Toeslagenaffaire (2)
Zo lang wachten
Waarom duurt het zo lang voordat het kabinet met een reactie komt op het rapport ‘Ongekend Onrecht’, waarvan de conclusies door iedereen als zeer schrijnend worden ervaren?
De politieke ethiek vergt naar mijn idee dat het kabinet zijn verantwoordelijkheid neemt en aftreedt. Dit had vrij snel na het uitkomen van het rapport moeten gebeuren. Moet er zo lang gestudeerd worden op het rapport om zich er onderuit te kunnen draaien? Of past ‘het moeten aftreden’ niet goed bij het curriculum vitae van de heer Rutte?
Zo lang wachten met aftreden is voor veel mensen onbegrijpelijk. Het strooien met 30.000 euro richting de slachtoffers doet denken aan een verdwijntruc van een goochelaar. Aftreden, al is het laat, zal getuigen van karakter, moed en eerlijkheid, dat de kiezers van binnenkort meer zullen waarderen dan lafhartigheid.
Toeslagenaffaire (3)
Halveer salaris maar
Aftreden? Een symbolisch gebaar, dat niet echt pijn doet en waar wij nu niet op zitten te wachten. Het zou beter zijn, als de betrokken bewindslieden voor de rest van het jaar hun salaris laten halveren, zodat zij enigszins zouden voelen wat zij de mensen aangedaan hebben.
Verenigde Staten
Tijd voor progressiviteit
Waar het gaat om de cynische instelling bij Republikeinse politici en dat nietsontziende machtsstreven ben ik het volledig eens met Frans Verhagen in zijn opiniestuk De Republikeinen zullen weer opstaan (11/11). En mensen die hopen dat de GOP (Grand Old Party, de Republikeinse Partij) de Trumpkliek op een zijspoor zal (laten) manoeuvreren en dat daarmee alles goed komt, moeten zich maar eens proberen voor te stellen wat de gevolgen van een presidentschap van Ted Cruz voor de VS en de wereld zullen zijn.
De enige hoop op een andere toekomst ligt in een combinatie van demografie en politiek, en het werk daarvoor zal door de Democraten moeten worden gedaan. Ze zullen het snel groeiende, betrekkelijk arme Latino bevolkingsdeel aan zich moeten zien te binden, en daarnaast de jarenlang door de partijtop bewust genegeerde en daarmee weggejaagde blue collar en lage-middenklasse kiezers tot terugkeer moeten verleiden. En de tachtigers in de partijtop zullen plaats moeten maken voor de jonge garde.
Het is de hoogste tijd voor een reis naar een nieuwe Progressive Era.
Avondklok
Iedereen tegelijk thuis
Goed idee, zo’n avondklok. Dan is iedereen tegelijk op straat om op tijd thuis te zijn!
Coronabeleid
De wereld uit helpen
In het Achterpagina-artikel Het virus heeft het niet op de liefde gemunt (12/1) wordt de roman La Peste van Albert Camus genoemd. Die moet niet als een „literair werk dat de gevolgen van een pandemie weergeeft” gezien worden; La Peste staat symbool voor het nazisme. In het existentialisme van Camus legt hij de nadruk op samenwerken en solidariteit waardoor de pest, lees het nazisme, de wereld uit geholpen kon worden.
docente Franse taal- en letterkunde, Den Haag