Soms krijgt de dertienjarige Sarah de Jonge berichten met plaatjes waarin haar vader is ‘omgetoverd tot Hitler’, of wordt ze gewaarschuwd dat ze voor haar vader moet oppassen omdat die zijn gezin iets gaat aandoen. „Dat zijn dan volwassenen?” vroeg Lucas van de Meerendonk aan haar en aan CDA-minister Hugo de Jonge in het jaaroverzicht van het Jeugdjournaal. Ze haalde er haar schouders over op, „jullie kennen mijn vader niet echt”, dacht ze dan. Alleen als dit soort brieven thuis afgeleverd werden, was het écht vervelend.
Met begrijpelijke trots keek Hugo de Jonge naar zijn dochter, die haar naturel eenvoudiger wist te behouden dan hijzelf. Misschien ook wel omdat hij níet op TikTok zit. Zijn dochter is al wel gewend aan plaatjes waarop foto’s van haar vader zijn versierd met glamour- en glimeffecten. Maar van opmerkingen als: „zo Hugo de Jonge mag er wel zijn hoor”, of: “Kijk nou gewoon naar die lach, dat is toch gewoon super cute?” keek Sarah toch verrast op: “Hoe kun je nou zo kijken naar een 43-jarige man?”
Bedankt voor het kijken naar #OUDEJAARSPROMENADE deel 1. Tot morgen! Hier voor de liefhebbers: De avonturen van Wouter en Wierd! pic.twitter.com/q8zFJBjSnd
— Diederik Ebbinge (@diederikebbinge) December 27, 2020
Het antwoord is: een enigszins gezette man van vijftig. Zo blijkt uit de eerste helft van de eindejaarseditie van het onvolprezen Promenade (een ‘uniek tweeluik’). Diederik Ebbinge hield het nog net droog toen het over Hugo de Jonge ging, de man die „echt de strohalm was” die hem „door dit jaar had geloodst.” De Jonge was het hele jaar goed gekleed en had Ebbinge geïnspireerd om ‘mooie’ schoenen en een bijpassende broekriem uit te zoeken. De Jonge had het hele jaar zijn charme en uitstraling behouden, ook „toen de kijkcijfers van de persconferenties deze zomer tegenvielen.”
Bovenal was De Jonge de verbinder die „ingenieus dingen met elkaar weet te verbinden die volstrekt onverenigbaar zijn”. Een zwoel pianomuziekje klonk onder ministeriële oneliners als: „We houden afstand, minstens die anderhalve meter, maar we zijn misschien wel dichter bij elkaar dan ooit”, en: “We houden afstand van elkaar, we houden oog voor elkaar”. Ebbinge wilde het niet toegeven, maar net als de kinderen uit het Jeugdjournaal was hij een beetje verliefd op De Jonge.
Wie heeft je vuisten zo gebald?
Het Jeugdjournaal wist nog met een tamelijk lieflijk jaaroverzicht te komen – inclusief de geboorte van de panda in Ouwehands Dierenpark, al werden de vele euro’s die China ontving als kraamgeschenk verzwegen. Hoe raar dit jaar was, werd in Promenade geweldig uiteengezet. Met vertrouwde running gags (“Hier gaan we vanavond niet meer uitkomen”) kwam er een opmaat naar de beelden van corona-wappies en demonstranten die zeker weten dat politici kinderbloed drinkende satanisten zijn. Begeleid door de klanken van een cellosuite van de elitaire Bach, schreeuwde een wat minder elitaire vrouw: „vieze pedofielen”, en had daarmee het laatste woord. Ook Hugo de Jonge kwam er nog even in voor, een van die „bloeddrinkende pedofielen”, die door een groep werd verwelkomd met „homo” en „landverrader”. Dat brak uiteraard het hart van Ebbinge.
Wat erg vet aangezet misschien, totdat Eva Crutzen hem toezong met een liedje van Herman van Veen. Wat grappig was, werd opeens een serieus commentaar, en dat was niet alleen het hoogtepunt van de aflevering, maar ook het beste antwoord aan boze complotdenkers: terwijl de onbekende, boze wappies waren vervangen door bekende, boze wappies als Thierry Baudet, Arnold Karskens en Robert Jensen, zong ze: „Wie heeft de zon uit jouw gezicht gehaald / wie heeft het licht in jou gedoofd; wie heeft het lachen in jouw keel gesmoord / heeft je vuisten zo gebald”? Dat is niet alleen de grote vraag van 2020, maar ook de vraag waar we 2021 mee in gaan.