De Chinese onbemande ruimtemissie Chang’e 5 verloopt vlekkeloos. De meeliftende maanlander maakte eerder deze week een zachte landing op de maan, deed boringen, verzamelde een paar kilogram bodemmateriaal en heeft dit nu ook keurig bij zijn moederschip afgeleverd. En dat alles op de ‘automatische piloot’. Over een dag of tien moet de ‘oogst’ – veilig verpakt in een hittebestendige capsule – op aarde worden afgeleverd.
Het contrast kon bijna niet groter zijn. Terwijl ruimtevaartliefhebbers gisteren de aankomst van de hittebestendige capsule van de Japanse ruimtesonde Hayabusa2 van minuut tot minuut konden volgen, voltrok zich bij de maan vrijwel onopgemerkt een bijzondere primeur. De stijgtrap van een Chinese maanlander, die een dag eerder was opgestegen, koppelde zich volkomen automatisch aan zijn moederschip, de Change’e 5. En zonder menselijk ingrijpen schoof hij de door hem verzamelde brokjes maangesteente in een hittebestendige capsule die over een dag of tien op aarde wordt afgeleverd. Daarmee is de moeilijkste fase van de Chang’e 5-missie met goed gevolg afgesloten.
Met geheimzinnigheid omgeven
Deze gang van zaken is illustratief voor het enorme verschil tussen de westerse presentatie van ruimtevaartactiviteiten, zoals ook Japan die inmiddels heeft geadopteerd, en de Chinese werkwijze, die steeds met veel geheimzinnigheid is omgeven. Weliswaar was vooraf precies bekend wat de Chang’e 5-missie inhield, en ook wanneer deze zou plaatsvinden, maar tijdens de missie zelf was het Chinese ruimteagentschap CNSA uitermate karig met informatie. Het gedetailleerde vluchtplan, waarin alle stapjes van een tijdlabel waren voorzien, werd niet met de wereld gedeeld – al lekte een foto ervan uiteindelijk wel uit via Twitter.
Veel te verbergen viel er niet: de Chang’e 5-missie loopt op rolletjes, net als die van zijn voorgangers. Maar het belangrijkste moet natuurlijk nog komen: de landing van de capsule met maanmateriaal op de grasvlakten van Mongolië, die omstreeks 16 december zal plaatsvinden. Het wachten is op het juiste tijdvenster dat terugkeer naar de aarde mogelijk maakt.
Vlak voor aankomst bij de aarde zal het moederschip de capsule afstoten. Vanwege de hoge snelheid waarmee hij arriveert (11 kilometer per seconde), zal de capsule als een keilsteen eerst een keer ‘afketsen’ van de aardatmosfeer om af te remmen, voordat hij omlaag stort. Een parachute moet er uiteindelijk voor zorgen dat hij bij aankomst niet te pletter valt.