Mijn nieuws Podcasts Digitale krant
Terug naar de krant

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

De troef van PlayStation 5 is de controller

Spelcomputers Uiterlijk lijkt de PlayStation 5 een kitscherige persiflage op moderne kunst. Toch voelt de spelcomputer aan als de nieuwe generatie hardware.

Ja, ook de PlayStation 5 (Sony) is sneller, sterker en stiller dan de PlayStation 4. Met de keuze tussen de lichteffecten van ray tracing en de snellere, vloeiendere bewegingen (tot 120 frames per seconde, dubbel van wat er hiervoor mogelijk was) blijven de verbeteringen vooral subtiel.

De gigantische spelcomputer is van buiten niet om aan te zien. Hij is bijna 39 centimeter hoog, geflankeerd met grote witte panels die goedkoop aandoen: dit lijkt een kitscherige persiflage op moderne kunst.

Lees ook de bespreking van de nieuwe Xbox Series X (Microsoft): Gedurfde software, maar conservatieve hardware

Toch voelt de PlayStation 5 aan als de nieuwe generatie hardware. Deels komt dat door de nieuwe menu’s, die veel ruimer aanvoelen. Met een tik op de knop krijg je contextgevoelige opties te zien, zoals terugspringen naar een eerder level.

De troef is de controller. Lang dachten we bij de spelcomputertechniek ‘haptische feedback’ aan iets dat lomp in je handen aan het trillen is zodra je een berg afglijdt. Maar deze Dualsense-controller zit vol met een grote verscheidenheid aan trillingen en allerlei speakertjes, die handig samenwerken tijdens het spelen. Daarmee voel je zogenaamd het gras onder je voeten en de hagel op je paraplu. Het zuigt je als gamer fysiek én emotioneel de game in.

Strategie

PlayStation won de afgelopen jaren veel fans met zijn uitdijende bibliotheek van prestigegames van hoge kwaliteit. Het bedrijf gaat op die voet verder. Met games als Spider-Man: Miles Morales en de heruitgave van cultklassieker Demon’s Souls wil Sony de vroege PS5-kopers alvast iets moois geven om de nieuwe spelcomputer te vieren. Komend jaar stunt het bedrijf met opvolgers van geliefde games als Horizon Zero Dawn en God of War.

Het is een beproefde strategie die het bedrijf nooit windeieren heeft gelegd. Microsoft mag Netflix willen zijn, Sony blijft liever het filmhuis van de game-industrie. Met de nieuwe Dualsense 5-controller wil het bedrijf een diepere ervaring toevoegen aan zijn kwalitatief hoogstaande gamesproductie.

‘Generaties’ is het buzzword waar het bedrijf mee smijt. Het wil niet blijven hangen in oudere hardware, met als resultaat dat nostalgische gamers alleen PlayStation 4-games – met verbeterde kwaliteit – kunnen spelen op de nieuwe machine. Liefhebbers van het oude werk van Sony komen dus bedrogen uit.

Astro’s Playroom

Astro’s Playroom is eigenlijk een vermomde techdemo. Je speelt een schattig robotje, Astro, dat zijn weg door vier gebieden moet slaan om munten te verdienen en oude stukken PlayStation-hardware te vinden. In elk gebied staan andere sensaties centraal, die de Dualsense-controller met liefde in je handen stopt. Zo wandel je in het ene gebied van het glooiende gras in de modder en voel je de sprietjes via de trilling overgaan in zompige aarde.

Ook de bewegingssensor krijgt een flinke workout, met een vlieglevel waarin je door de controller te bewegen je vlieger hoog moet houden. Astro’s Playroom wijst je bovendien regelmatig op de verbeterde touchpad, die nu zelfs je ademhaling kan detecteren.

Maar is het leuk, zo’n veredelde techshowcase? Daar kan deze recensent alleen maar een volmondig ja op zeggen. Over een paar jaar zijn we misschien te cynisch om nog te genieten van het gevoel dat een ruimteschip echt net langs je raast, maar op dit moment is Astro’s Playroom een schattige kist vol kleine verwonderingen.

●●●●●

Spider-Man: Miles Morales

Marvel’s Spider-Man was een van de betere PlayStation-games van de afgelopen jaren. Miles Morales is het toetje van die geweldige superheldengame, maar doet niet onder voor het origineel. De biraciale Miles werd zo’n tien jaar geleden in de strips geïntroduceerd als de nieuwe Spider-Man, en was afgelopen jaar de ster van het geweldige Into the Spider-Verse.

Voor games doet hij nu hetzelfde als hij al voor die andere, oudere media heeft gedaan: hij brengt ons een warm verhaal over familie en samenzijn en tovert een realistische, diverse versie van New York op onze schermen. Een scène waarin hij via gebarentaal met een meisje praat voelt als lichtpunt. Ook als vechtersbaas brengt hij verfrissende nieuwe aspecten in het spel: hij genereert zelf stroom waarmee hij harder kan slaan, en kan onzichtbaar worden, wat de vele missies waarin je stilletjes probeert vijanden uit te schakelen interessanter en fijner maakt.

Ray tracing geeft hier af en toe een indrukwekkend moment: we zien ons hoofdpersonage realistisch terug in winkelruiten, en kruipen over wolkenkrabbers die elkaar weerspiegelen. Met twaalf uur speeltijd zullen gamers niet lang zoet zijn met deze game, maar als voorgerecht voor de toekomst belooft Miles ons veel.

●●●●●

Beluister ook de Vandaag-podcast: Wie wint de volgende ronde in de spelcomputeroorlog?
Een versie van dit artikel verscheen ook in NRC Handelsblad van 17 november 2020.
Meld een taalfout
Toevoegen aan
+ verzameling

Lees ook deze artikelen