Het water klotst tegen de kade, je hoort de wind

‘Monique was al dood toen ze in het water terechtkwam. Ze heeft niet gemerkt hoe koud het water van het IJ in februari was, niet hoe zacht ze op de bodem landde, niet hoe een paling over haar gezicht gleed en daar haar neusgat vond.” De achtdelige fictionele podcastserie Wraak (NPO) begint lekker rauw. Alsof je op een herfstige avond in een spannend boek begint. Het water klotst tegen de kade, je hoort de wind, de stadsgeluiden.

Barbara is net korpschef van het Amsterdamse politiekorps als het lijk van haar collega Monique komt bovendrijven. Barbara werd korpschef nadat ze haar grootste concurrent uitschakelde door verhalen over zijn grensoverschrijdende gedrag te vertellen aan een journalist. In aflevering 2 zit een ijzersterke scène, die laat zien hoe het verder ging. Drie vrouwelijke rechercheurs, onder wie Monique, praten in een café over hét verhaal dat op dat moment over hem in alle kranten staat. Monique zegt: „Hij heeft mij eens een lintje opgespeld. Hij raakte mijn tiet aan en zei dat hij onze uniformen onflatteus vond.” Toen had ze er geen moeite mee, maar door het nieuws voelt dat nu anders. Ze wordt overgehaald om haar verhaal te doen bij Bureau Integriteit, ook de andere twee besluiten een melding van grensoverschrijdend gedrag te doen, om haar verhaal kracht bij te zetten, want „één incident is niet genoeg”.

Wraak laat verschillende kanten van #metoo zien en is tegelijkertijd net zo spannend als een thriller op Netflix. (CV)