Mijn nieuws Podcasts Digitale krant
Terug naar de krant

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Dit zijn gênante dingen tijdens het zoomen

Neuspeuteraars, blote mensen en gescheld: ja, een videovergadering kan wel eens gênante momenten opleveren, zeggen lezers tegen Japke-d. Bouma.

Illustratie Tomas Schats

Nou had ik deze week een nuttig bedoelde, praktische column willen schrijven over videobellen. Ik dacht, daar is behoefte aan nu de coronamaatregelen zijn aangescherpt en velen van ons (weer) langer moeten thuiswerken én moeten ‘zoomen’.

Dus een column dat we écht strenger moeten worden en moeten weigeren om de héle dag te videovergaderen. Dat videobellen veel meer van je brein vraagt dan een gewone vergadering omdat je continu naar al die vakjes zit te kijken.

Dat je tijdens het zoomen voortdurend wordt afgeleid door aanbellende postbodes, whatsappende collega’s, vreemde interieurs, smakkende honden, nieuwsgierige peuters, en alles wat er verder in al die huizen gebeurt. En dat we ook daarom veel meer pauze tussen de videovergaderingen moeten inlassen omdat we anders overspannen raken. Maar die column kan ik beter in de prullenbak gooien.

Want toen kwam er, vorige week, een Amerikaanse journalist die zichzelf tijdens een Zoom-vergadering ging zitten bevredigen terwijl hij dácht dat de camera uitstond, en wist ik dat ik jullie aandacht kwijt was.

Want sindsdien kan ik het woord ‘Zoom-vergadering’ niet meer gebruiken of mensen beginnen erover. Ik dacht bovendien: als mensen dit soort schokkende dingen meemaken tijdens het videobellen, moet ik ze daar misschien eerst maar eens mee helpen. En dus vroeg ik op Twitter of jullie wel eens gênante dingen meemaken tijdens het videovergaderen. Dat bleek, goddank, nog wel mee te vallen.

Of nou ja, er komen wel eens per ongeluk blote mensen tijdens het zoomen voorbij, zo schreven lezers. De drie kinderen van een twitteraar bijvoorbeeld, die tijdens een vergadering in hun blootje binnenkwamen omdat ze „blijkbaar overdag in bad wilden”. Een collega die onder de douche uitkwam en een onderbroek ging zoeken terwijl de camera per ongeluk al aanstond. Een man die van het toilet kwam, vol in beeld, en vergeten was zijn broek dicht te doen. Ontblote bovenlichamen tijdens de warmte afgelopen zomer. „Je vriend die langsloopt met een bloot wasbord terwijl je met de raad van toezicht zit te zoomen: ‘Ze hebben het er daar nog over’.”

Dat was allemaal best gênant.

Er waren ook mensen weleens getuige geweest van gevloek en gescheld van collega’s tijdens het zoomen. Een vrouw die haar man afsnauwde met „flikker op” bijvoorbeeld – dat was ook pijnlijk om mee te maken, vonden twitteraars.

Er zijn ook nog best veel mensen die het geluid aan laten staan als ze naar het toilet gaan tijdens een Zoom-vergadering, er was iemand die onderbroeken had zitten vouwen tijdens het videobellen, er is ook ergens een stagiair die ’s ochtends standaard vanuit bed inlogt op de vergadering, er kwamen af en toe kotsende katten voorbij, een huisgenoot die dolgelukkig uitriep dat ze geen soa had en niet wist dat de camera én het geluid aanstond, en ergens in Nederland staat een autobiografie van Patty Brard in een boekenkast – ook best erg.

O ja, en er zijn natuurlijk de neuspeuteraars (sorry), dat vinden mensen ook gênant. „Soms wel een kwartier lang”, schreef iemand. Maar zo erg als die Amerikaan werd het niet, en gelukkig ook niet zoals de hoge ambtenaar in Californië die ontslag nam nadat hij tijdens een Zoom-vergadering met zijn kat had gegooid (!) en bier dronk. We lijken in Nederland een stuk braver.

Sterker nog, al heel snel ging het in de antwoorden juist weer over de leuke dingen van het zoomen, zaken die het zoomen een beetje verlichten. Over collega’s die zwaaien naar je baby. Over pubers die op de achtergrond een ei staan te bakken en hardop zeggen dat ze „de andere collega’s” waar je laatst mee zat te zoomen „leuker” vinden.

Over honden die koekjes jatten voor de webcam. Over een man die zijn vrouw een dikke zoen gaf voor de camera. Over een peuter die heel hard „hé opa!” riep tegen een kale leidinggevende, een kleuter die „papa!” riep tegen een willekeurige collega (ik ben écht niet de vader, bezwoer de schrijver me), over een moeder die haar dochter over haar bol aait („niet doen mam!”).

Halverwege dacht ik ineens: stel je voor dat we die kleine lichtpuntjes zouden moeten missen, dan zou het videovergaderen wel heel dor worden. Want álles is toch leuker dan dat vreselijke zoomen?

Want het videobellen put ons uit, zo merkte ik afgelopen week óók op Twitter. Een twitteraar noemde haar Zoom-vergaderingen ‘zuigzooms’, zoveel energie vreten ze. Een ander klaagde dat collega’s die vroeger gewoon even telefoneerden, nu ineens alles via Zoom willen doen en dat ze daar doodop van raakt. „Ik heb het hele weekend nachtmerries” van het zoomen, schreef een derde. Je zou bijna willen dat er af en toe een Amerikaan komt die ons weer wakker schudt.

Of nou ja, bijna dan.

Hoe was jouw week? Japke-d. Bouma wil het graag weten. Tips via @Japked op Twitter.

Dit waren de Jeuktweets van de week

Een versie van dit artikel verscheen ook in NRC Handelsblad van 28 oktober 2020.

Reageren

Reageren op dit artikel kan alleen met een abonnement. Heeft u al een abonnement, log dan hieronder in.

Nu abonneren
Meld een taalfout
Toevoegen aan
+ verzameling
Rubriek
Japke denkt mee
Meer Japke denkt mee

Lees ook deze artikelen