Mijn nieuws Podcasts Digitale krant
Terug naar de krant

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

De verkeerde dingen hebben status op het werk

Onnodig jargon, veel lawaai maken tijdens een vergadering en stress: de verkeerde dingen hebben status op het werk, vindt Japke-d. Bouma.
Illustratie Tomas Schats

Ik zat laatst in een Zoom-vergadering met iemand die als achtergrond een glimmend kantoorpand had ingesteld en iemand in een inloopkast met rommelige opbergdozen en ik betrapte mezelf erop dat ik de persoon met het glimmende kantoorpand serieuzer nam. Ik schrok ervan.

Want nota bene ik! Iemand die het minste zou moeten hechten aan dikdoenerij en uiterlijke schijn op het werk, merkte dat ze gevoelig was voor de zweem van professionaliteit die een glimmend kantoorpand blijkbaar uitstraalt.

Heel teleurstellend.

Het kan natuurlijk door de coronacrisis komen, omdat ik al sinds maart geen kantoorpand meer van binnen heb gezien. Een ontwenningsverschijnsel zoals je ook na vier weken Afrika ineens enorme trek kan krijgen in rookworst, maar er was natuurlijk meer aan de hand. Ik dacht voor de zoveelste keer: de verkeerde dingen hebben status op het werk.

Het bekendste voorbeeld daarvan is natuurlijk nodeloos jargon. Dat zodra je baas zegt dat ze „conform de richtlijnen en snel zal acteren”, mensen eerder denken dat het goed komt dan dat ze zou zeggen dat ze geen zin heeft om zelf iets te bedenken maar nu toch echt uit haar luie stoel moet komen.

In mijn eigen sector, de journalistiek, is het ook al zo, hoor. Daar heten video’s of artikelen ineens ‘content’, wordt een lang verhaal zonder pointe ‘essay’ genoemd, of nog erger: ‘longread’ en heeft iedereen het ineens over ‘narratief’ terwijl dat woord vroeger louter gebruikt werd door communicatieadviseurs en andere professionele verdraaiers. Jongens. Stop daarmee. Narratief is gewoon ‘verhaal’ of ‘verhalend’. Pffff.

Een ander voorbeeld van onterechte status die tot grote rampen leidt vind ik altijd de term „leidinggevende ervaring”. Staat ook enorm goed op je cv, terwijl of je kán leidinggeven volgens mij belangrijker is dan het feit dat je er ervaring mee hebt.

Het gevolg is dat soms de grootste idioten steeds maar weer leidinggevende functies krijgen omdat ze er ooit één gehad hebben. Het maakt niet uit dat ze er toen een grote puinhoop van maakten.

Zo van: ja, hij heeft ervaring met het repareren van lekkende kranen, maar er dan niet bij zeggen dat de vorige keer dat hij dat deed alle huiskamers in de straat moesten worden leeggepompt omdat hij vergeten was de leiding af te sluiten.

Zo zijn er nog veel meer zaken op het werk die status hebben terwijl dat eigenlijk nergens op slaat. Mensen die veel lawaai maken en lucht verplaatsen bijvoorbeeld, die krijgen vaak meer geld dan mensen die stilletjes in een hoekje goed werk leveren. Of mensen die een bedrijf vol hangen met schulden. Die rijden vaak een dikkere auto dan mensen die keihard werken om een bedrijf te redden. Maar ook mensen die de hele dag vergaderen - die worden vaker als eerbiedwaardiger gezien dan mensen die met hun poten in de klei moeten staan.

Volgens datzelfde principe heeft ook het snel reageren op mails een onterechte status. Ik hoor het tenminste vaak, dat mensen tegen me zeggen: ‘dank voor je snelle reactie’ als ik ze ’s avonds terugmail. Terwijl dat eigenlijk heel ongezond is, en laat zien dat ik op dat moment niks beters te doen had.

En ja stress, ook stress heeft onnodige status. Het is niet voor niks dat bijna iedereen ‘druk, druk, druk’ zegt als je vraagt hoe het gaat.

Je zal zelden iemand horen zeggen: „Nou, ik heb het eigenlijk wel lekker rustig, heerlijk! En vanavond halen we voor de verandering eens pizza”, terwijl dat volgens mij juist laat zien dat je je zaken én prioriteiten op orde hebt.

Nu kunnen we allemaal tot ons pensioen in dat tredmolentje van onterechte status blijven rondrennen, maar wat we ook zouden kunnen doen, is ervoor zorgen dat de júíste dingen weer status krijgen op het werk.

Dus om half zes je laptop dichtklappen, leuke dingen doen met je gezin of vrienden. De papieren krant lezen voordat je de dag begint. Je af en toe vervelen omdat dat goed is voor je brein, je telefoon een paar uur op stil zetten om je werk af te maken. Een hoger salaris voor mensen die het échte werk verzetten.

Maar ook straks weer een eigen bureau op het werk in plaats van een onpersoonlijke flexplek zou weer status moeten krijgen; iedereen een eigen, rommelige kamer in plaats van een galmende steriele open ruimte waar alle collega’s bij elkaar gepropt zitten, uit de hand gelopen vrijmibo’s of wandelen met collega’s omdat dat tien keer beter werkt voor de ‘teambuilding’ dan een dure ‘teambuildingcoach’, en lachen, veel lachen op het werk, in plaats van net doen of je alles serieus moet nemen, ik geef maar een voorzet.

Toch zou ik totdat het zover is nog wel even je achtergrond in Teams en Zoom aanpassen.

Omdat nog niet alle geesten hier rijp voor zijn.

Hoe was jouw week? Japke-d. Bouma wil het graag weten. Tips via @Japked op Twitter.

Dit waren de Jeuktweets van de week

Een versie van dit artikel verscheen ook in NRC Handelsblad van 21 oktober 2020.

Reageren

Reageren op dit artikel kan alleen met een abonnement. Heeft u al een abonnement, log dan hieronder in.

Nu abonneren
Meld een taalfout
Toevoegen aan
+ verzameling
Rubriek
Japke denkt mee
Meer Japke denkt mee

Lees ook deze artikelen