Een steekspel aan tafel

Aan een lange tafel zitten Dominique en Jip tegenover elkaar, bakjes afhaaleten tussen hen in. Zij wil scheiden, maar hij is daar niet klaar voor. Als zij vervolgens een boekje met de titel Scheiden zonder schade tevoorschijn haalt, schenkt hij nog maar een glas wijn in.

In De grootste helft spelen Eric Corton en Susan Visser een koppel van wie het huwelijk op het punt van stranden staat. De voorstelling focust op de avond waarop Dominique hun puberende kind wil vertellen dat papa en mama uit elkaar gaan. Dat gaat Jip veel te snel. Hij lijkt ervan overtuigd dat de relatie nog te redden is.

In de tekst van Marc Veerkamp wisselen explosieve ruzies en kalmere gesprekken elkaar af. De emoties liggen dicht aan de oppervlakte. Jip is de wanhoop nabij: hij redeneert en slikt, protesteert en zwijgt. Dominique is uiterst vastberaden in haar besluit om hem te verlaten en de wederzijdse verwijten zijn niet mails. Terwijl Jip Dominique toebijt dat zij door haar werk te weinig thuis was, neemt zij het hem kwalijk dat hij signalen dat hun huwelijk op springen stond, niet heeft opgemerkt.

Prima debuut

Regisseur Benno Hoogveld heeft de partners ieder een eigen helft van het toneel gegeven. Aan Dominique’s zijde zijn de meubels rood en de vloer zwart; bij Jip is dat precies andersom. Het versterkt het gevoel dat ze zich in hun eigen (belevings)werelden bevinden en niet nader tot elkaar kunnen komen.

De grootste helft is de eerste productie van Heads and Tales een prima debuut. De dialogen houden de vaart erin, terwijl de personages mooi worden uitgediept. Wel jammer dat momenten waarop Visser een kinderversie van haar personage speelt (die ook met een scheiding te maken heeft) het steekspel aan tafel doorbreken waar deze voorstelling toch op drijft.