Met camera en mondkapje door New York

Turnley, al veertig jaar fotojournalist, pakte zijn Leica en ging de straat op. Wat hij aantrof was onwerkelijk: verlaten straten, overal stilte, leegte, niets. Ineens zag hij hoeveel daklozen er door Manhattan zwierven. De fotograaf, die vanwege zijn leeftijd best bang was om besmet te raken, besloot de weinige mensen die hij aantrof aan te spreken. „Ik had geen vooropgezet plan, ik vroeg gewoon of ik ze mocht fotograferen.” Wel stelde hij telkens drie vragen: ‘Wat is je naam? Hoe oud ben je? Op welke manier raakt deze crisis je? Zo slenterde hij de stad door. Diezelfde avond maakte hij een selectie van de beelden en postte deze op Facebook en Instagram. De respons op zijn werk, de volgende dag, bleek enorm. ,,Mensen van over de hele wereld konden zich ermee identificeren.”

Vanaf die dag ging Turnley iedere dag de straat op. Elke dag fotografeerde hij de pakjesbezorgers, verpleegkundigen, artsen en portiers. „Hardwerkende Amerikanen, mensen met lage inkomens die, ondanks alle risico’s, met toewijding en waardigheid hun werk bleven doen.” En iedere keer tekende hij hun verhalen op. Het gaf hem hoop. Het resultaat van zijn werk is nu tot 27 september te zien op fotofestival Visa pour L’image in Perpignan. En vorige week kwam zijn fotoboek uit, getiteld A New York–Paris Visual Diary. The Human Face of Covid-19. Meer info op www.peterturnley.com.