Mijn nieuws Podcasts Digitale krant
Terug naar de krant Lijst
Foto Adreinne Waheed

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

BredaPhoto Festival reflecteert over de wereld van nu en morgen

Het is spannend om ooggetuige te zijn van het ontstaan van een nieuwe orde, dat wel – maar de sociale, culturele en politieke omwentelingen volgen elkaar nu wel in heel hoog tempo op. Die onzekerheid kan angstaanjagend zijn, maar biedt ook nieuwe kansen.

Over die omwentelingen gaat de negende editie van het tweejaarlijkse BredaPhoto Festival, dat deze woensdag begint. Het thema van dit jaar, ‘The Best of Times, The Worst of Times’ is geïnspireerd op Charles Dickens’ boek Tale of Two Cities uit 1859. Hoe zal de wereld van morgen eruit zien? Niemand die het weet, maar kijkend door hun lens reflecteren ruim vijftig fotografen er alvast op. Info: www.bredaphoto.nl, t/m 25 okt.

Katrin Koenning

In haar doorlopende project SWELL verhaalt de in Australië wonende Duitse Katrin Koenning (1978) over de impact van het kapitalisme op de natuur. In 2015 hebben diverse groeperingen geprobeerd de exploitatie van de grootste kolenmijn in Australië stop te zetten – zonder succes. In SWELL, dat in 2018 met de Greenpeace Award werd bekroond, presenteert Koenning in reactie daarop een aantal kleine ecologische systemen in de vorm van een installatie.

Foto Katrin Koenning

Michal Iwanowski

‘Go home, Polish’ heet de licht absurdistische serie van Michal Iwanowski (1977) met zelfportretten en landschappen die hij maakte tijdens een voettocht van 105 dagen van zijn woonplaats Cardiff in Wales naar Polen. Rode draad tijdens zijn reis - en in zijn fotoserie - is het begrip ‘thuis’: onderweg sprak hij over dat thema met de mensen die hij tegenkwam. In zijn werk spelen herinnering en landschap een belangrijke rol.

Foto Michal Iwanowski

Raquel van Haver

De fotocollages van Raquel van Haver (1989) zijn onderdeel van een groot project waarin zij op zoek gaat naar de betekenis van identiteit en afkomst. Van Haver groeide op in Nederland, maar keerde terug naar haar geboorteland Colombia om er verhalen van sterke vrouwen te zoeken – vandaar de titel ‘Ik hou van de koningin’. Ze maakte schilderijen, en speciaal voor BredaPhoto ook deze acht fotocollages die verschillende regio’s in Colombia vertegenwoordigen. In 2018 won ze de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst en in 2019 de Stimuleringsprijs van het Amsterdamse Fonds voor de Kunst.

De overweldigende fotocollages van Raquel van Haver zijn onderdeel van een groot project waarin de kunstenaar op zoek gaat de betekenis van identiteit en afkomst. Opgegroeid in Nederland is Van Haver teruggekeerd naar haar geboorteland Colombia en zocht daar naar verhalen van sterke vrouwen. Ze maakte schilderijen, en de speciaal voor BredaPhoto geproduceerde fotocollages. De acht werken vertegenwoordigen acht regio’s in Colombia en verhalen over de inwoners, de folklore en tradities van de regio’s. Het project is een ode aan vrouwelijke sociale leiders in het land, vandaar de titel van het project ‘Ik Hou van de Koningin’. De schilderijen die Van Haver voor dit project maakte, toont ze in het museum Bonnefanten in Maastricht.

De Nederlandse kunstenares van Colombiaanse afkomst classificeert haar eigen werk als luidruchtige kunst waarmee ze mensen aan de rafelranden van de maatschappij een stem wil geven. Ze werkt multidisciplinair, Van Haver verzamelt de bouwstenen voor haar schilderijen, fotocollages, tekeningen en andere vormen gedurende lange reizen in West Afrika en Zuid Amerika. Ze genoot haar opleiding aan de HKU in Utrecht en heeft exposities gehad in onder andere het Stedelijk Museum Amsterdam, het BOZAR in Brussel en ze won de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst in 2018.


Foto Raquel van Haver
De overweldigende fotocollages van Raquel van Haver zijn onderdeel van een groot project waarin de kunstenaar op zoek gaat de betekenis van identiteit en afkomst. Opgegroeid in Nederland is Van Haver teruggekeerd naar haar geboorteland Colombia en zocht daar naar verhalen van sterke vrouwen. Ze maakte schilderijen, en de speciaal voor BredaPhoto geproduceerde fotocollages. De acht werken vertegenwoordigen acht regio’s in Colombia en verhalen over de inwoners, de folklore en tradities van de regio’s. Het project is een ode aan vrouwelijke sociale leiders in het land, vandaar de titel van het project ‘Ik Hou van de Koningin’. De schilderijen die Van Haver voor dit project maakte, toont ze in het museum Bonnefanten in Maastricht.

De Nederlandse kunstenares van Colombiaanse afkomst classificeert haar eigen werk als luidruchtige kunst waarmee ze mensen aan de rafelranden van de maatschappij een stem wil geven. Ze werkt multidisciplinair, Van Haver verzamelt de bouwstenen voor haar schilderijen, fotocollages, tekeningen en andere vormen gedurende lange reizen in West Afrika en Zuid Amerika. Ze genoot haar opleiding aan de HKU in Utrecht en heeft exposities gehad in onder andere het Stedelijk Museum Amsterdam, het BOZAR in Brussel en ze won de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst in 2018.


Foto Raquel van Haver
Raquel van Haver

Adreinne Waheed

De Amerikaanse fotograaf Adreinne Waheed (1972) wil met haar project ‘Black Joy and Resistance’ de stereotype beelden in de media van zwarte mensen nuanceren. Vaak komen ze in beeld als slachtoffer of dader, Waheed wil juist de feesten en het plezier tonen, maar ook de protestoptochten. Ze beheert ook haar eigen Waheed Photo Archive, een verzameling archiefbeelden van Afro-Amerikanen vanaf de Amerikaanse Burgeroorlog.

Foto Adreinne Waheed

Foto Adreinne Waheed

Pixy Liao

In het conceptuele project ‘Experimental Relationship’ staan de relatie van fotograaf Pixy Liao (1979) en haar vriend Moro en de rollen die zij daarin spelen centraal. Liao groeide op in Shanghai, met het idee dat haar levenspartner een oudere man moest zijn, die op kon treden als mentor en beschermer. Ze woont tegenwoordig in New York, en toen ze een relatie kreeg met de vijf jaar jongere Moro, realiseerde ze zich dat ze zich niet aan dat vaste patroon hoefde te houden. In de foto’s spelen ze rollenspellen waarin ze alternatieve vormen van heteroseksuele relaties onderzoeken.

Experimental Relationship is een conceptueel project waarin de relatie van de fotograaf Pixy Liao en haar vriend Moro en de rollen die zij daarin spelen centraal staan. Liao groeide op met het idee dat haar levenspartner een oudere man zou moeten zijn, die op kon treden als mentor en beschermer. Toen ze echter de 5 jaar jongere Moro tegenkwam en zij een relatie kregen, realiseerde ze zich dat ze zich niet aan dit vaste patroon hoefde te houden. In de foto’s spelen ze rollenspellen waarin ze alternatieve vormen van heteroseksuele relaties onderzoeken.

Geboren en getogen in Shanghai, China, is Pixy Liao een kunstenaar die momenteel in Brooklyn, NY woont. Liao heeft een MFA in fotografie van de University of Memphis. Ze is vooral bekend om haar serie „Experimental Relationship” in samenwerking met haar vriend Moro. Ze ontving van de New York Fine Art Fellowship voor fotografie en heeft deelgenomen aan diverse internationale tentoonstellingen en performances, waaronder het Franse festival Rencontres d’Arles.


Foto Pixy Liao
Experimental Relationship is een conceptueel project waarin de relatie van de fotograaf Pixy Liao en haar vriend Moro en de rollen die zij daarin spelen centraal staan. Liao groeide op met het idee dat haar levenspartner een oudere man zou moeten zijn, die op kon treden als mentor en beschermer. Toen ze echter de 5 jaar jongere Moro tegenkwam en zij een relatie kregen, realiseerde ze zich dat ze zich niet aan dit vaste patroon hoefde te houden. In de foto’s spelen ze rollenspellen waarin ze alternatieve vormen van heteroseksuele relaties onderzoeken.

Geboren en getogen in Shanghai, China, is Pixy Liao een kunstenaar die momenteel in Brooklyn, NY woont. Liao heeft een MFA in fotografie van de University of Memphis. Ze is vooral bekend om haar serie „Experimental Relationship” in samenwerking met haar vriend Moro. Ze ontving van de New York Fine Art Fellowship voor fotografie en heeft deelgenomen aan diverse internationale tentoonstellingen en performances, waaronder het Franse festival Rencontres d’Arles.


Foto Pixy Liao
Pixy Liao

Jonas Van der Haegen

Met de rauwe, romantische, seksuele, soms anonieme beelden in de serie ‘Love, Fuck & Pray’ portretteert Jonas Van der Haegen (1996) de LGBTQIAP+-gemeenschap in Tokio en Osaka, Japan. Ondanks de rijke Japanse geschiedenis op het gebied van bondage en SM zijn de rechten van de LGBTQIAP+-gemeenschap nog weinig ontwikkeld. Dit werk is een visueel onderzoek naar het mannelijk lichaam, mannelijke seksualiteit, en de positie van homoseks in de door vrouwelijke seksualiteit gedomineerde Japanse maatschappij.

The series ‘Love, fuck & pray’, was made in 2018 – 2019 in collaboration with the LGBTQIAP+ center in Tokyo and Osaka in Japan. This work is a visual research about gay sexuality and the male body in Tokyo. Japan has a rich history when it comes to sexuality and the BDSM cult, but is nowadays known as the city with the highest percentage of singles in the world. The rights of LGBTQIAP+ people are still quite underdeveloped. Apart from that, Japan is known for sexualising the female body, but what about the male body? What about male sexuality? This series and book are made up of portraits between myself, the photographer and my models, and the dates. Sometimes romantic, sometimes sexual, sometimes anonymous.

Jonas Van der Haegen (°1996, Ghent) is a queer artist who is currently doing his MA at the Royal Academy of Fine Arts in Ghent, Belgium. His work functions as a visual research in the artist’s personal life and interests which touches subjects like sexuality, identity, and relationships. His work questions how we approach gender and sexuality in the 21st century in the frame of freedom or the influence of the internet.


Foto Jonas van der Haegen
The series ‘Love, fuck & pray’, was made in 2018 – 2019 in collaboration with the LGBTQIAP+ center in Tokyo and Osaka in Japan. This work is a visual research about gay sexuality and the male body in Tokyo. Japan has a rich history when it comes to sexuality and the BDSM cult, but is nowadays known as the city with the highest percentage of singles in the world. The rights of LGBTQIAP+ people are still quite underdeveloped. Apart from that, Japan is known for sexualising the female body, but what about the male body? What about male sexuality? This series and book are made up of portraits between myself, the photographer and my models, and the dates. Sometimes romantic, sometimes sexual, sometimes anonymous.

Jonas Van der Haegen (°1996, Ghent) is a queer artist who is currently doing his MA at the Royal Academy of Fine Arts in Ghent, Belgium. His work functions as a visual research in the artist’s personal life and interests which touches subjects like sexuality, identity, and relationships. His work questions how we approach gender and sexuality in the 21st century in the frame of freedom or the influence of the internet.


Foto Jonas van der Haegen
Jonas van der Haegen
Meld een taalfout
Toevoegen aan
+ verzameling

Lees ook deze artikelen