Katrin Koenning
In haar doorlopende project SWELL verhaalt de in Australië wonende Duitse Katrin Koenning (1978) over de impact van het kapitalisme op de natuur. In 2015 hebben diverse groeperingen geprobeerd de exploitatie van de grootste kolenmijn in Australië stop te zetten – zonder succes. In SWELL, dat in 2018 met de Greenpeace Award werd bekroond, presenteert Koenning in reactie daarop een aantal kleine ecologische systemen in de vorm van een installatie.
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2020/08/0409inbbredaphoto26.jpg|//images.nrc.nl/bNyk1LKe0IcgIuGMGPy8pXEBXPc=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2020/08/0409inbbredaphoto26.jpg)
Foto Katrin Koenning
Michal Iwanowski
‘Go home, Polish’ heet de licht absurdistische serie van Michal Iwanowski (1977) met zelfportretten en landschappen die hij maakte tijdens een voettocht van 105 dagen van zijn woonplaats Cardiff in Wales naar Polen. Rode draad tijdens zijn reis - en in zijn fotoserie - is het begrip ‘thuis’: onderweg sprak hij over dat thema met de mensen die hij tegenkwam. In zijn werk spelen herinnering en landschap een belangrijke rol.
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2020/08/0409inbbredaphoto2.jpg|//images.nrc.nl/CsrHMHh_3A2DwMxiCR1R8PfSan8=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2020/08/0409inbbredaphoto2.jpg)
Foto Michal Iwanowski
Raquel van Haver
De fotocollages van Raquel van Haver (1989) zijn onderdeel van een groot project waarin zij op zoek gaat naar de betekenis van identiteit en afkomst. Van Haver groeide op in Nederland, maar keerde terug naar haar geboorteland Colombia om er verhalen van sterke vrouwen te zoeken – vandaar de titel ‘Ik hou van de koningin’. Ze maakte schilderijen, en speciaal voor BredaPhoto ook deze acht fotocollages die verschillende regio’s in Colombia vertegenwoordigen. In 2018 won ze de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst en in 2019 de Stimuleringsprijs van het Amsterdamse Fonds voor de Kunst.
Adreinne Waheed
De Amerikaanse fotograaf Adreinne Waheed (1972) wil met haar project ‘Black Joy and Resistance’ de stereotype beelden in de media van zwarte mensen nuanceren. Vaak komen ze in beeld als slachtoffer of dader, Waheed wil juist de feesten en het plezier tonen, maar ook de protestoptochten. Ze beheert ook haar eigen Waheed Photo Archive, een verzameling archiefbeelden van Afro-Amerikanen vanaf de Amerikaanse Burgeroorlog.
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2020/08/0409inbbredaphoto3.jpg|//images.nrc.nl/N0gBdAqT-Dr_795YcxDgoF0xMqo=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2020/08/0409inbbredaphoto3.jpg)
Foto Adreinne Waheed
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2020/08/0409inbbredaphoto10.jpg|//images.nrc.nl/YFvUvmWYKeSh_i-Kw17b_qaoeCM=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/inbeeld/files/2020/08/0409inbbredaphoto10.jpg)
Foto Adreinne Waheed
Pixy Liao
In het conceptuele project ‘Experimental Relationship’ staan de relatie van fotograaf Pixy Liao (1979) en haar vriend Moro en de rollen die zij daarin spelen centraal. Liao groeide op in Shanghai, met het idee dat haar levenspartner een oudere man moest zijn, die op kon treden als mentor en beschermer. Ze woont tegenwoordig in New York, en toen ze een relatie kreeg met de vijf jaar jongere Moro, realiseerde ze zich dat ze zich niet aan dat vaste patroon hoefde te houden. In de foto’s spelen ze rollenspellen waarin ze alternatieve vormen van heteroseksuele relaties onderzoeken.
Jonas Van der Haegen
Met de rauwe, romantische, seksuele, soms anonieme beelden in de serie ‘Love, Fuck & Pray’ portretteert Jonas Van der Haegen (1996) de LGBTQIAP+-gemeenschap in Tokio en Osaka, Japan. Ondanks de rijke Japanse geschiedenis op het gebied van bondage en SM zijn de rechten van de LGBTQIAP+-gemeenschap nog weinig ontwikkeld. Dit werk is een visueel onderzoek naar het mannelijk lichaam, mannelijke seksualiteit, en de positie van homoseks in de door vrouwelijke seksualiteit gedomineerde Japanse maatschappij.