En dan deel je de maten door 16

Als ik héél oud ben, en niet meer kan lopen, dan ga ik nog eens een poppenhuis inrichten met zelfgemaakte meubels, dacht jurist en oud-wethouder Janneke Talman. In maart, op haar 76-ste, was ze daar nog veel te druk voor, alleen al met de besturen waar ze in zat. Maar toen kwam corona en viel het grootste deel van haar werk en sociale leven weg. Alle tijd voor een poppenhuis.

Op Marktplaats vond ze er één van het Zweedse bedrijf Lundby. Een exemplaar uit de jaren zeventig, inclusief het „best wel vreselijke” groenoranje behang.

Talman trouwde in 1965 en wist nog goed welk interieur zij toen had. Dat had best enige pretentie op het gebied van design. Een lattenbankje van Martin Visser, een kuipstoeltje van Artifort, de Lotus stoel van Rob Parryy voor Gelderland en een bankje van Kho Liang Ie. Ze besloot die meubels na te maken. Op internet speurde ze naar de oorspronkelijke verhoudingen. „En dan deel je de maten door 16 voor het poppenhuis.”

Voor materialen zocht ze in huis en online. In het Bruynzeel-keukentje naar ontwerp van Piet Zwart hangt een geisertje van ballpointonderdelen. De keukenkastjes maakte ze van het dunne deksel van een houten wijnkistje. Het rode emmertje was ooit een spuitmondje voor poffertjesdeeg. En de schuimspaan hangt aan haakjes van een bh-sluiting.

Het tv’tje in de huiskamer is een zogenoemde printable die ze vond op een site voor poppenkastliefhebbers. Zij maakte de constructie van hout en plakte er de afbeelding op. Voor de jaren-zeventigmeubels had ze verder weinig aan de „soms zeer commerciële” poppenhuisgroepen. „De meeste richten zich op de Victoriaanse tijd met kroonluchters en krullerige ornamenten”, zegt Talman. Of de leden zoeken juist de originele Lundby-meubels van een bepaald jaar. Talman moest dus zelf op zoek naar het perfecte jaren-zeventig-groen voor de tegels naast de open haard. Die vond ze in HEMA- nagellak.

Lees ook: Bonsai-koken op het poppenhuis-fornuis

Het poppenhuis is populair op Twitter. Een post erover van een dochter van Talman werd 150.000 keer gezien. Mensen herkenden het interieur van opa’s en oma’s. Het huis is overigens nog lang niet af. Binnenkort begint Talman aan de badkamer, mét lavet. Voor wie te jong is om te weten wat dat is: een diepe wasbak waarin je zowel het wasgoed als de kinderen kon wassen (niet per se tegelijkertijd) . Dit ei van Columbus werd massaal ingebouwd in socialehuurwoningen in de jaren zestig en zeventig. Het was trouwens „absoluut geen handig ding”, zegt Talman.