Nico kreeg hulp

Senior controller Nico van der Gaag (60, midden) kreeg najaar 1985 van zijn studievrienden Bart Mes (links, 61, eigenaar detacheringsbureau) en Peter Post (62, programma-manager bij de overheid) hulp bij het verhuizen.

„Natuurlijk gebruikten we een busje van Van ’t Hart. Alle Rotterdamse studenten verhuisden met hun busjes: herkenbaar aan het zwarte hart op de zijkant. Bart, Peter en ik leerden elkaar kennen in onze studietijd. Na een jeugd in Hoogvliet besloot ik economie te gaan studeren in Rotterdam; tezamen met zo’n duizend andere eerstejaars. Tijdens de introductieweek van studentenvereniging S.S.R. kwam ik hen tegen, in 1979. De ontgroening was mild. We moesten prunussen trekken bij staatsbosbeheer. Of tegen een meerderejaars zeggen: ‘Mag ik mij voorstellen?’ En dan antwoordde hij: ‘Je stelt helemaal niets voor.’ Tussen ons drieën klikte het. We hadden ook andere vrienden, maar deden veel samen. Eten in de mensa, naar jazzcafé Dizzy, of samen naar de film. The Kentucky Fried Movie was onze favoriet: we kenden hele passages uit ons hoofd. Bij verhuizingen, toch zeker tien keer, hielpen we elkaar. Steevast reed Peter en aan het einde aten we Chinees.

„Dit was mijn derde verhuizing, een kleine. Ik ging vijfhonderd meter verderop wonen. Natuurlijk kreeg ik hulp. Het was ongepast hen niet te vragen. Mijn volgende verhuizing, zo’n tien jaar later, was naar Assen, vlak na mijn trouwen. Gedaan door professionele verhuizers. In de jaren daarna hielden we contact en boden elkaar hulp: bij de dood van een ouder, of een relatiecrisis. Inmiddels zien wij elkaar een keer per jaar: dan maken we een heel dagprogramma. Dat heeft uiteenlopende thema’s, maar uiteindelijk gaat het toch weer over The Kentucky Fried Movie. ‘Take him to Detroit’, zegt een van ons, waarna wij onbedaarlijk hard lachen.”