Een blikje water met een feestmutsje verovert Europa

De Amsterdamse advocaat Lodewijk Pessers en zijn kantoorpartner Milan Voet zagen het vorige zomer tijdens een van hun zakenreizen naar de Verenigde Staten met eigen ogen gebeuren. Waar de ijskasten bij Amerikanen thuis aanvankelijk nog vol bier stonden „verschoten” ze binnen enkele maanden naar half bier, half hard seltzer. De twee zagen een kans, en besloten te proberen het drankje naar Europa te importeren. Dat zat er niet in. Producenten waren ook overrompeld door de plotselinge populariteit en konden de vraag in de VS al nauwelijks bijbenen. Een drankje dat tien jaar geleden nog niet ineens bestond, was die zomer namelijk plots goed geworden voor meer dan een miljard euro omzet.

De brille van hard seltzer is dat het nogal een flauw drankje is. Producenten mengen neutrale alcohol (denk: wodka), een smaakmaker en bruiswater. Meestal doen ze het in een modieus vormgegeven blikje waarop in prominente letters geschreven staat dat het maar een paar procent alcohol, geen suiker en weinig calorieën bevat. Vervolgens gieten ze het drankje in een gapend gat in de markt.

Hard seltzer smaakt naar prikwater met een herinnering aan fruit en een echo van alcohol. Je kan het vervelend en slap noemen, of verfrissend en dorstlessend. Het blijkt in ieder geval op een enorme schare (vooral jonge) drinkers te kunnen rekenen. Dat is ook de grote drankenproducenten niet ontgaan. Vooral bierbrouwers zien hun kansen schoon. Het drankje knabbelt toch al aan hun afzet, en ze kunnen het zelf makkelijk produceren.

De geschiedenis van de hard seltzer gaat terug tot 2012, toen de Amerikaanse bierbrouwer Nick Shields op zoek naar nieuwe producten aan de bar vrouwen wodka met bruiswater zag bestellen. Hij bedacht SpikedSeltzer, dat inmiddels in handen is van biergigant AB InBev die het nu verkoopt onder de naam BON V!V.

De twee grootste merken, Truly en White Claw, hebben vergelijkbare ontstaansgeschiedenissen. Truly is het geesteskind van iemand die voor zichzelf en haar vriendinnen iets verfrissends en gezonders wilde voor na het sporten. White Claw van een Canadese drankenmiljardair die een licht, laagcalorisch alternatief zocht voor de zwervende pilsverlater. Dat is het verhaal van hard seltzer. Niets nostalgie, gewoon een blikje water met een commercieel feestmutsje op.

Nederland, België, Hongkong

Toen Pessers en Voet merkten dat hun importplannen niet zouden slagen, gooiden ze het over een andere boeg. „Toen dachten we: dan gaan we zelf proberen of we vanuit het niets een drankje kunnen starten.” Met een aantal bekenden uit de marketing- en reclamewereld en met enige hulp van een achterneef uit de drankenindustrie begonnen ze Stëlz.

Lees ook: Doet u mij een jonge borrel zonder alcohol

De eerste 100.000 blikken uit de fabriek in Duitsland waren binnen een paar maanden verkocht, vertelt Pessers. Er komen er nog een half miljoen aan. Stëlz staat in de schappen in Nederland, maar ook in België, Ierland en zelfs Hongkong. De invloedrijke bierdistributeur en -importeur Bier&co (onderdeel van de Bavaria-familie Swinkels) stapte in en gesprekken met een investeerder uit de VS zijn in een afrondende fase. Iedereen gokt erop dat hard seltzer geen hype zal blijken, maar aan het begin van een lange toekomst staat.

Niet slecht voor een bedrijf dat pas sinds april bestaat. Daar mag op gedronken worden.