Typisch Nederland: een lusthof tussen de stortkokers

Na jaren van gemeentelijke pilots lijkt de containertuin eindelijk wortel te schieten. Toch is deze onverwachte groenbeleving tijdens de afvalcorvee nog wel een bijzonderheid. Toen ik in Den Helder een exemplaar stond te fotograferen, hield een Duitse toerist met zijn hele familie halt: een onverwachte toeristische attractie!

Voor veel gemeenten is de containertuin hét instrument om het aantal ‘bijplaatsingen’ tegen te gaan – jargon voor het aso-gedrag van bewoners die het huisvuil niet in, maar náást de container kwakken. In Nieuw-Vennep of Dommelen waant de bewoner zich in een waar groen lusthof, zo tussen de stortkokers. Men probeert in te spelen op het menselijk instinct, mensen laten minder snel rotzooi achter op een fris grasveldje met gerberabeplanting. Bedrijven met allitererende namen als Container Coat en Bio Bottom haken er gretig op in. Echte beplanting is het populairst, dan schijnen burgers ook verantwoordelijkheid te nemen om de tuin zelf bij te houden. De kunstvariant wordt snel smoezelig en dan werkt die tijdelijke zinsbegoocheling niet meer.

Zo is een goede hovenier voor een werkende containertuin onmisbaar. Bij kunstbeplanting adviseer ik wekelijks reinigen en poetsen voor een aangeharkt resultaat.