Onderschat door filmrecensent Peter de Bruijn: ‘Tuesday, After Christmas’

De Roemeense cinema trekt al meer dan tien jaar de aandacht op filmfestivals. De ‘Roemeense golf’ heeft onvergetelijke films opgeleverd, zoals de Gouden Palm-winnaar 4 maanden, 3 weken en 2 dagen (2007) van Christian Mungiu. Maar natuurlijk is niet alles wat uit Roemenië komt meteen briljant.

Scepsis blijft dus geboden. Niet elke vorm van anti-dramatisch, onopgesmukt en alledaags realisme is geslaagd. De vraag is ook wat eigenlijk de zin is van het zo natuurgetrouw mogelijk kopiëren van het dagelijks leven. Een dagelijks leven hebben filmkijkers al. Waarom zouden ze daar dan nog een keer naar willen kijken in de bioscoop?

Tuesday, After Christmas (2010) van Radu Muntean is zo op het eerste gezicht een film die aan alle bezwaren tegen de Roemeense aanpak voldoet. Muntean streeft de grootst mogelijke neutraliteit na, de gebeurtenissen zijn banaal. Paul, een zakenman in Boekarest, is niet ongelukkig getrouwd met Adriana, maar heeft een affaire met een jongere vrouw: orthodontist Raluca. In de aanloop naar Kerst staat Paul voor de keuze of hij een nieuw leven wil beginnen met zijn geliefde.

Dat gegeven is niet onbekend. Muntean heeft er ook niet per se iets nieuws over te zeggen. De scènes meanderen voort in het ongestructureerde ritme van het leven van alledag. Wat een rotfilm! Weg ermee!

Maar Tuesday, After Christmas blijft toch nog weken en weken rondspoken. Juist omdat Muntean sentimentaliteit en expliciete dramatiek in de ban heeft gedaan kan de film een ongemakkelijke kijkervaring zijn. Tuesday, After Christmas blijft zo misschien gewoon een rotfilm. Maar wel een heel goede.