Bij het At-Home Gala klateren coloraturen uit de hele wereld

Een ‘poging zonder precedent’ noemde directeur Peter Gelb het At-Home Gala dat de New Yorkse Metropolitan Opera zaterdag organiseerde. Vanaf zeven uur ’s avonds Nederlandse tijd was het gala wereldwijd te zien als gratis livestream. Operasterren van Tbilisi tot Florida brachten via Skype een ruim vier uur durende quarantaine-estafette, met Gelb (New York) en chef Yannick Nézet-Séguin (Montréal) als gastheren.

Anna Netrebko, Sonya Yoncheva, Joseph Calleja, Renée Fleming, Elina Garanca – de line-up was imposant. Daarnaast klonken er enkele technologisch knappe knip-en-plakopnames van orkest en koor van de Met. De geluidskwaliteit was wisselend, maar de huiselijke inkijkjes en de vreemde intimiteit van de close-ups zorgden voor een levendige, bij vlagen zelfs ontroerende muziekavond.

Zoals veel operahuizen, ook Nationale Opera & Ballet, heeft de Met tijdens de coronacrisis een onlineprogrammering: dagelijks zijn er gratis streams van eerdere producties beschikbaar. Het bijzondere van dit gala was dat er weer echt live werd gezongen, ook al was het dan niet op het podium.

Het hypergeoliede operahuis leverde zich daarmee uit aan ‘the gods of the internet’ (Gelb). Slechts één keer mislukte de verbinding. Wel werden de op maat gemaakte pianobanden vaak getransformeerd tot mysterieus onderwatergebeier. Maar des te beter hoorde je de stem, naakt en vlakbij. Lisette Oropesa’s coloraturen klaterden in verbluffend detail door de ether. Een enkeling had een begeleider aan huis of speelde zelf, dat kwam het geluid ten goede; Erin Morley bleek een pianovirtuoos in Donizetti’s ‘Chacun le sait’.

Rubikkubussen

De genoegens van het thuisgala waren zo een combinatie van techniekspanning, Funda-voyeurisme, persoonlijke charmes en muzikaal raffinement. Javier Camarena bleek rubikskubussen te verzamelen. Achter Peter Mattei leidde een panoramisch uitzicht op de scherenkust van Stockholm de aandacht af. Günther Groissböck had een maquette van de Met op zijn vleugel staan („die wisselen we af met het kasteel uit Harry Potter”). Ailyn Pérez en Solomon Howard lapten de anderhalvemetersamenleving glorieus aan hun laars in een meeslepend webcamduet uit Verdi’s Luisa Miller.

Lees ook: Opera ritratti in première op YouTube

Aleksandra Kurzak en Roberto Alagna zorgden voor een komisch hoogtepunt met Donizetti’s duet ‘Caro elisir’ – stuiterbal Alagna eindigde in het laddertje van de boekenkast. Jonas Kaufmann schakelde na een getormenteerde aria uit La Juive binnen een tel over naar rebbel-Italiaans om Ambrogio Maestri en dirigent Marco Armiliato te introduceren – beetje bestudeerd, maar toch. Sowieso bleek de fysieke afwezigheid van publiek interessant: die paar zwangere tellen vóór het applaus, dat nu uitbleef, leidden tot afkalvende maskers en een nerveuze lach.

Het leukst waren de nog-niet-arrivés, zoals ‘rising star’ Nadine Sierra, die prachtig werd meegesleept door haar eigen spetterende uitvoering van ‘Si, mi chiamano Mimi’. Angel Blue, toch al flink wat beroemder, was ontwapenend nerveus, en haar ‘Depuis le jour’, uit Charpentiers Louise, klonk intiem en ontroerend.

Aanvulling 28 april 2020: Het At-Home Gala was onderdeel van fondsenwervingscampagne ‘The voice must be heard’, waarmee de Met op zoek is naar donateurs.