Schrijver Anne van Veen: ‘Ik wil graag meedenken over cultuur’

Coronaweekboek Cultuur Hoe zal deze crisis de kunstwereld veranderen? Anne van Veen (1983), actrice/ kleinkunstenaar en schrijver, publiceerde half april Iets te vieren, haar tweede roman.

Toef Jaeger

22 april 2020

Leestijd 3 minuten

In de serie Coronaweekboek Cultuur praat NRC wekelijks met mensen uit de cultuursector. Van kunstenaar en muzikant tot galeriehouder en theaterdirecteur: hoe slaan zij zich door de coronacrisis? Wat zijn de effecten op hun leven en werk? Hoe zal deze crisis de kunstwereld veranderen?

Vlak voordat de coronacrisis in Nederland gevolgen had, had ze het boek Permacultuur in je moestuin gekocht. Doordat de fysieke promotie rondom de verschijning van haar eigen roman in het water viel, ging ze het moestuinboek ook daadwerkelijk lezen, omdat ze ervan uitging dat ze daar nu tijd en energie voor zou hebben. „Halverwege ben ik ermee gestopt, het is te hoog gegrepen voor mij. Ik houd het nu bij kruiden en tomatenplantjes op mijn balkon. Als dat goedgaat, kijk ik wel of ik daadwerkelijk met mijn vingers in de aarde ga.

„Door de coronacrisis verleg je je norm, je wilt meer doen, maar je energiemodus daalt ook. Ik val gewoon stil en daar heb ik me bij neergelegd. De dingen die je doet, moeten geen moetje worden. De moestuin werd dat wel.

Door het afstand nemen, ga je er ook over nadenken wat dat letterlijk inhoudt.

„Als er een denktank komt om te kijken hoe we de crisis aankunnen, en ik zou ervoor gevraagd worden, dan zou ik meteen ja zeggen. Dan kan ik meedenken over milieu, cultuur of levensinstelling. Het lijkt me vitaal om alles aan te wenden om het goede te doen, dat de basisconstitutie is dat je niet in zak en as raakt. Er is een collectieve angst en daarin resoneert je eigen angst mee. Het is goed om af te zakken in dat gevoelsleven. Ontkennen is een vorm van struisvogelpolitiek. Deze periode is toch een soort spiegel die je wordt voorgehouden.

„Je gaat nadenken over contacten. Soms bezoek ik mijn ouders wel, maar verder niet. De vraag wie er niet zonder je bezoek kan, is nogal een gewetensvraag. Wie kan er niet zonder je… Door het afstand nemen, ga je er ook over nadenken wat dat letterlijk inhoudt. Je gaat nadenken over contacten überhaupt.

„Ik verwacht dat mijn werk er wel door wordt beïnvloed. Je leert anders kijken, accenten verschuiven. Misschien komt er wel een soort tegenbeweging, maar het kan natuurlijk ook dat er nu romans komen die helemaal los staan van deze tijd. Dat we een hausse krijgen aan romans die zich in de zeventiende eeuw afspelen.

„Ik heb niets te klagen. Aandacht is er op sociale media. Er was nog niets op stapel gezet in boekhandels. En ik heb een ienie-mini financiële buffer. De gedachte wat ik moet doen als die op is, heb ik nog even in de ijskast gezet, maar die blijft daar niet te lang. Hoe het moet, kan je immers niet te lang op z’n beloop laten.”