Alexander nam zijn zoontje ineens mee

Vechtscheidingen spelen zich meestal af achter de gesloten deuren van het familierecht. Soms bereikt een vechtscheiding het strafrecht. Bijvoorbeeld als er ook sprake is van mishandeling of een ander strafbaar feit.

Vandaag moet Alexander (29) zich verantwoorden omdat het Openbaar Ministerie hem ervan beschuldigt zijn eigen zoontje (1,5) enkele uren onttrokken te hebben aan het ouderlijk gezag. Zijn zoontje over wie hij samen met de moeder het ouderlijk gezag had. Daarom, en omdat het maar om een paar uur ging, kan Alexander niet veroordeeld worden, zegt zijn advocaat.

Alexander wordt er ook van beschuldigd dat hij spullen van zijn ex heeft meegenomen uit hun woning en delen van haar dagboek online heeft gepubliceerd om haar onder druk te zetten hem zijn kind vaker te laten zien. Dat laatste ontkent hij door te stellen dat zijn account door iemand „gehackt” moet zijn.

De zitting vindt plaats vlak voordat de behandeling van de meeste rechtszaken werd stilgelegd.

De beëindiging van de relatie met zijn ex was „niet heel harmonieus” verlopen, vat de voorzitter van de meervoudige kamer in Utrecht samen. Ook de ex is gekomen. Nadat ze uit elkaar waren, maakte zij zich zorgen over Alexanders gedrag, zegt ze in een verklaring. Over zijn boosheid, zijn onberekenbaarheid. Ze vond het „niet meer veilig” om hun zoontje bij hem te laten en schakelde het wijkteam in. Daar werd besloten dat Alexander zijn zoontje alleen nog onder begeleiding kon zien. Alexander vond dat te weinig. Hij beschuldigt de instanties ervan dat ze altijd voor de moeder kiezen, ook als de vader niets misdaan heeft. Hij heeft een nagenoeg blanco strafblad.

Gefrustreerd besluit hij tijdens een begeleid speeluurtje dat hij zijn zoontje mee naar zijn huis wil nemen. Hij pakt hem op, en wil naar zijn auto lopen. Als iemand van het wijkteam probeert hem tegen te houden, rukt hij zich naar eigen zeggen los. Zij zegt dat ze een „klap” kreeg. Ze houdt er een blauwe plek aan over. Met zijn zoontje op de voorstoel rijdt hij weg. Eerst naar de McDonald’s, daarna naar de camping waar hij tijdelijk in een caravan woont.

Op de zitting doet Alexander alsof eigenlijk voor iedereen wel duidelijk was dat hij naar zijn huis ging. Een weergave die voor een woedeuitbarsting zorgt bij de officier. „Ik stoor mij aan de nonchalante houding van de verdachte.”

Hij had toevallig dienst die week en weet nog dat alle alarmbellen afgingen bij politie en justitie toen Alexander zijn zoontje had meegenomen. Vooral omdat hij eerder had gezinspeeld op de mogelijkheid „er een einde aan te maken”, zegt de officier, „als hij zijn zoon niet vaker te zien kreeg”. Er werd een arrestatieteam op de camping afgestuurd. En, zegt de officier, „we hadden echt geen idee wat we daar zouden aantreffen”. Geen familiedrama, bleek. Het kind werd meegenomen, Alexander aangehouden.

Wat de officier betreft is bewezen dat Alexander zijn kind heeft onttrokken aan het ouderlijk gezag, ook al had hij dat zelf ook. De moeder wist enige uren niet waar haar kind was en had „alle reden” om dodelijk ongerust te zijn.

De advocaat van Alexander zegt dat er bij eerdere veroordelingen van een ouder die het gezag had sprake was van langdurige onttrekking of ontvoering naar het buitenland. „Wat mijn cliënt betreft is hem zonder goede reden het vaderschap ontzegd.” En dat terwijl uit het dossier nergens blijkt dat hij een slechte vader zou zijn.

De rechtbank oordeelt twee weken later dat het „natuurlijk frustrerend” is, maar noemt de „onderhavige vorm van eigenrichting (...) schokkend en onacceptabel”. Voor de onttrekking aan het ouderlijk gezag, de diefstal van persoonlijke spullen en de duw van de medewerker van het wijkteam krijgt hij 100 dagen celstraf, waarvan 84 voorwaardelijk.

Omdat hij al zestien dagen heeft vastgezeten na zijn aanhouding, hoeft hij niet terug de cel in. Ook krijgt hij een contactverbod met zijn ex opgelegd en een locatieverbod voor de straat waar ze met hun zoontje woont.