Mijn dochter geeft niks uit

Moeder: „Ik heb twee dochters van 15 en 16 jaar die elk 60 euro zak-/kleedgeld per maand krijgen. Mijn jongste dochter maakt dit op aan leuke kleding, spulletjes en wat lekkers af en toe: prima. Maar mijn oudste dochter geeft moeilijk geld uit en geeft niet om kleding (draagt oude kleding van familie tot de gaten erin vallen). Ze wil van het geld dat ze spaart, inmiddels meer dan 1.500 euro een motor kopen of een wereldreis maken. Overigens heeft ze ook bijbaantjes.

„Het betalen van haar maandgeld gaat mij daardoor tegenstaan: het is toch mijn taak om haar te kleden/faciliteren, niet om haar ‘rijk’ te maken? Overigens geeft ze mijn geld wel graag uit, ze gaat graag mee naar winkels om eten, drogisterijproducten uit te zoeken zodat ik ze kan kopen. Dat geeft mij het gevoel dat ze haar koopgedrag – dat ze eigenlijk met haar maandgeld zou moeten oefenen – op mij afwentelt. Mijn man en ik hebben beiden een academische baan en geen financieel probleem. De opvoedvraag is eerder principieel.”

Naam is bij de redactie bekend. Deze rubriek is anoniem, omdat moeilijkheden in de opvoeding gevoelig liggen. Wilt u een dilemma in de opvoeding voorleggen? Stuur uw vraag of reacties naar opgevoed@nrc.nl

Gezinsgesprek over waarden

Ad Kil: „We willen onze kinderen opvoeden tot zelfstandige volwassenen die met geld kunnen omgaan en kunnen leven naar hun eigen voorkeuren. Zak- en kleedgeld zijn instrumenten om dit te bereiken.

„Met zakgeld mag een kind doen wat het wil, daar kunnen we kort over zijn. Kleedgeld is lastiger. U kunt zeggen: van kleedgeld wordt kleding gekocht, anders krijg je het niet. Een duidelijk standpunt. Maar uw oudste kan inbrengen geen waarde te hechten aan kleding, maar wel aan iets anders. Is het dan eerlijk dat haar zusje wel geld krijgt voor iets wat ze leuk vindt, en zij niet?

„U kunt daarop zeggen dat er verzorgd uitzien, en nette kleding tot succesvol opgroeien behoort. Maar dat is bij een kind van 16 hachelijk terrein: wat is leuk en netjes? Daar kunnen ouders en tieners heel verschillend over denken.

„Kortom, dit vraagt om een gezinsgesprek waarin jullie gezamenlijk praten over jullie waarden: wat is belangrijk in het leven van uw kinderen en hoe helpt geld daarbij? Wat is de rol van kleding, en wat van sparen? En dan goed overleggen waar het geld dat u geeft precies voor is.

„Wat uw onvrede over de kleding met gaten betreft: familieleden schamen zich altijd wel een beetje voor elkaar, daar zou ik mijn schouders over ophalen.”

Onvoorwaardelijk geven

Loes Keijsers: „Er zijn geen opvoedprincpes die voor ieder kind gelden. We kijken in de opvoeding liever naar wat nodig is om dit unieke kind te laten opbloeien tot een gelukkige volwassene. Uw oudste heeft grote dromen, en blijkt in staat om daarvoor te sparen. Het is erg knap dat ze al zo jong zoveel geld kan wegleggen voor lange termijndoelen. Ze werkt er zelfs al voor. Wat een voorbeeldpuber! Daar mag je als ouders trots op zijn.

„Geld is om te oefenen met uitgaven. Je kunt aan het geld dat je kinderen geeft randvoorwaarden stellen, maar ik ben er een voorstander van om het onvoorwaardelijk te geven. Dat ze, op drank en drugs kopen na, ermee mogen doen wat ze willen. In waar ze vervolgens voor kiezen leren we onze kinderen verder kennen. Praat daar samen over: ‘Vertel me eens over je wereldreis, vertel me over je dromen’.”