Concentreren op de preek via een Ipad

Linda van Houwelingen en haar kinderen Wiebe (9), Janna (8) en Kees (3) zitten dicht tegen elkaar op de bank als zij opeens pianomuziek horen uit de witte iPad voor hen op tafel. „Het gaat beginnen!” roept Janna. Vader Arjan Brak loopt door het huis. „Waar is de liturgie eigenlijk? Oh daar.” Hij pakt het programmaboekje op en gaat zitten.

Dan komt de dominee in beeld. „Dit is een vreemde Pasen”, zegt hij. „We bidden afgezonderd, we zingen thuis, met iedereen op afstand.” Dan zegt hij: „U kunt thuis, bij uw scherm, een kaarsje aansteken.”

„Oh ja” , zegt Van Houwelingen, waarna Brak naast de iPad een kaars ontsteekt. Ondertussen zit Kees te draaien en wiebelen op de bank, met een groot kussen in zijn armen geklemd.

Kinderen vragen aandacht

Normaal zitten de kerken in Nederland extra vol op Eerste Paasdag en organiseren zij een feestelijke bijeenkomst. Ze vieren dat Jezus Christus is opgestaan uit de dood. Maar door het coronavirus volgen gelovigen hun kerkdiensten nu al wekenlang thuis, vanaf de bank.

Dat is niet altijd makkelijk, merken Van Houwelingen (38) en Brak (43). Vanuit hun rijtjeshuis in Voorburg volgen ze de kerkdienst van de protestantse Christus Triumfatorkerk in de Haagse wijk Bezuidenhout. „Sommige alleenstaanden zeggen dat ze zich thuis beter kunnen concentreren op de dienst” , zegt Brak. „Voor ons is dat juist moeilijker.” Normaal gaan de kinderen naar hun eigen kindernevendienst. Nu vragen ze tussendoor regelmatig om aandacht.

De jongerenwerker van de kerk heeft daar iets op bedacht. Voordat de preek begint, neemt hij het woord. Hij vertelt de kinderen over het kruis, waar Jezus aan gestorven is en dat dit nu symbool staat voor het christelijk geloof. Hij geeft een opdracht: kunnen jullie ook een mooi kruis tekenen? Wiebe en Janna gaan meteen aan de slag, verderop aan de eettafel.

Net als de dominee, zo’n tien minuten later, aan zijn preek begint, komt Wiebe terug. „Klaar!” Hij laat zijn tekening zien – een kruis met daarachter een stralende gele zon – en komt bij zijn vader op schoot zitten.

‘Paasbloemen tegen onzekerheid’

In zijn preek noemt dominee Jaap van den Akker de onzekerheid die sommige mensen nu ervaren. Maar, zegt hij: „In elke crisis bloeit ook iets op. Je zou het ‘paasbloemen’ kunnen noemen. Mensen die er zijn voor elkaar, via beeldbellen. Mensen die muziek maken op hun balkon, of klappen voor hulpverleners.” Hij noemt het „bloemen tegen angst en bloemen tegen onzekerheid”. Als mensen zich dáár op richten, ontstaat er verbroedering, zegt de dominee. „Waar de hoop opbloeit, daar wordt het Pasen.”

Op de telefoon van Brak verschijnen tientallen Whatsappmeldingen. „Oh kijk” , zegt hij, „De tekeningen van kinderen komen door. Zullen wij ze ook sturen?” De ouders uit de kerk hebben een speciale groepsapp gemaakt. „Die is heel actief”, zegt Brak. „Soms heb ik het idee dat we nu nog meer verbonden zijn met elkaar, nu we zelfs tijdens de dienst aan het appen zijn.”

De samenzang is soms wennen als je stem niet opgaat in de massa. Na de preek zingt het gezin mee met ‘De steppe zal bloeien’, een lied dat vanuit de kerkzaal wordt begeleid door een pianist en zangeres. Van Houwelingen en de kinderen zingen de eerste twee regels mee, maar blijven er net een halve toon onder hangen en schieten in de lach. „Hij is veel te hoog hé?”, zegt Brak.

Lees ook dit verhaal: Kerken in coronatijd: ongemak, meer bereik, weinig innovatie

Actiever aan de slag

Brak en Van Houwelingen beleven het paasverhaal nu misschien wel intenser dan andere jaren, zeggen ze. „Je vaste leefpatronen worden doorbroken”, zegt Brak. „Normaal hoort de kerkdienst in die patronen, nu moet je er thuis zelf veel actiever mee aan de slag.”

Ze vinden het bijzonder om tijdens de coronacrisis stil te staan bij het paasverhaal. „Pasen is toch ook een verhaal met sterke emoties”, zegt Brak. „Angst, hoop, verdriet. Die komen in deze setting sneller binnen.”

Juist nu, met zoveel ziekte, is het paasverhaal mooi, vindt Van Houwelingen. „Dit is niet het einde. Het houdt bij de dood niet op.”