Razend lekkere lokroep van zelfbewuste popsirene Dua Lipa

Terwijl grote popnamen als Lady Gaga en Alicia Keys hun nieuwe albums in deze coronatijd juist uitstellen, lanceerde Dua Lipa (24) vrijdag toch haar langverwachte album Future Nostalgia. Eindelijk was de ‘altijd moeilijke’ tweede plaat af. Nu zou ze haar status als internationaal popdiva bevestigen. Nu zou „een van ’s werelds hotste jonge artiesten”, aldus haar label, perfect urbanchic gestyled en onderhoudend in promotiestand langs radiozenders, tv-shows en muziekmedia gaan.

Maar helaas.

De frisse popprinses, die in haar clips en op Instagram tegenwoordig blond is met trendy gitzwarte uitgroei, zit thuis in Londen. In hetzelfde geïsoleerde schuitje als iedereen. Ook Dua Lipa onthoudt zich, met nieuwe liefde Anwar Hadid, van sociaal contact en vraagt zich af hoelang het zal duren, hoe ze de dag nu weer zal doorbrengen en wie de boodschappen zo efficiënt mogelijk zal halen.

Ze doopt het genre dancecrying. „Mijn manier om iets goeds uit het slechte te halen.”

En nu spreekt de 24-jarige Brits-Kosovaarse - haar ouders zijn Kosovaarse Albanezen uit Pristina die vlak voor de Joegoslavische oorlog naar Londen vluchtten - al de hele dag met Europese media. Hoeveelste beller voor een kort gesprekje ik ben, is Dua Lipa kwijt. „Na België”, lacht ze, maar ze probeert er in elk geval enthousiast over te zijn. De afspraak om te Facetimen schrapte ze na „een heel slechte ervaring” eerder op de dag. Meer wil ze niet zeggen.

Van de, ook nog eens plots met een week vervroegde, release van haar tweede album lag Dua Lipa best wakker. Naast het virus bedierf ook een albumlek - alles stond even online - de feestelijke aanloop. „Het is zo’n onvoorstelbaar moeilijke tijd. Mensen hebben het zwaar, er wordt geleden. Ik ben er niet zeker van of ik er juist aan doe.”

Maar, stuurt Lipa positief bij, misschien kan haar muziek een goede afleiding zijn. „Voor wie even aan wat anders wil denken dan wat er nu speelt in de wereld. Mijn oorspronkelijke idee voor Future Nostalgia was dat de muziek moest wegvoeren van alles. Een album dat de zinnen zou verzetten, waarbij je even niet nadenkt. Weg van spanning. Gewoon om lol te hebben.”

Lokroep

Haar concerttournee langs Europese arena’s, waaronder de Ziggo Dome in Amsterdam is verzet naar begin volgend jaar. „Ik wachtte er echt al lang op”, sombert ze. Om zich meteen te corrigeren: „Maar dat is waarschijnlijk een erg egoïstische gedachte. Gezondheid en veiligheid hebben nu voorrang. Dit is gewoon nodig. Zodra we allemaal weer op de been zijn, valt er meer te vieren. En zullen we menselijk contact nog meer waarderen.”

Hoe dan ook, ze maakt een sterk high-end popalbum. Future Nostalgia is een eigentijdse, majestueus geproduceerde lokroep van een zelfbewuste popsirene. Een razend lekkere productie, kneiterveel danshits, een herkenbare husky stem, zelfverzekerde teksten met een mild feministische boodschap. Het zorgeloos koele ‘Don’t Start Now’ - waarin ze haar ex-vriendje afpoeierde - was vorig jaar al een voorteken van. Geheel in de recycletrend vond Lupa met haar leger topproducers inspiratie in bewezen muzieksuccessen. Disco- en funknostalgie viert hoogtij op de dansvloer in aantrekkelijke four-on-the-floor-ritmes.

„Zorg dat je voor zonsondergang thuis bent. Plaats je huissleutels tussen je knokkels als je alleen loopt. Kleed je niet te bloot. Ik noem het de groeipijnen van vrouw-zijn.”

„Een vertrekpunt waren muziekherinneringen uit mijn jeugd”, licht ze kort toe. „Muziek die me altijd een beetje nostalgisch maakt en altijd weer aan het dansen zet. Ik bedoel de muziek van Jamiroquai, Moloko, Blondie, Prince en Outkast. Ik vroeg me af hoe ik dat gevoel van toen kon meenemen in iets nieuws en modern van 2020.”

Ongelukkige liefdesaffaires en relaties die gedoemd waren te stranden waren op Lipa’s succesvolle debuut in 2017 al therapeutische nummers vol empowerment voor jonge vrouwen. Fijntjes smalend in haar grootste hit ‘New Rules’ (2017): „If you’re under him, you ain’t gettin’ over him.” Ze doopte het genre dancecrying, onbeantwoord liefdesleed wordt een fuck-you waarop je heerlijk kunt dansen (lees: afreageren). Lipa: „Mijn manier om iets goeds uit het slechte te halen.”

Kwetsbaar

Haar recente grote hit ‘Don’t Start Now’ is daar nog exemplarisch voor: „I’m all good already, so moved on, it’s scary, I’m not where you left me at all.” Of zeker ook de onberispelijk dancetrack ‘Break My Heart’ waarin de vertrouwde gitaarlick van INXS’ ‘Need You Tonight’ (1987) smaakmaker is. Maar duidelijk is hoeveel Lipa nu gelukkiger in de liefde is. Ze wil op een discobeat wegrennen en opstijgen (‘Levitating’) en hallucinerend haar hoofd verliezen (‘Hallucinate’). Explicieter is ze ook; ze heeft wilde seksdromen en verlangt telkens weer naar aanraking.

„Ik ben echt veel zelfverzekerder geworden sinds mijn debuut. Ik heb de afgelopen jaren al werkend in de spotlights veel geleerd. Maar ik heb er vrij lang over gedaan om me kwetsbaar te durven opstellen. Bij de opnames heb ik me, om zo relaxed mogelijk te zijn, omringd met muzikale vrienden. Bij hen had ik niet het gevoel dat ik me constant moest bewijzen.”

„Als jonge vrouwelijke popzangeres word je in dit op dansvloer gerichte genre zonder piano of gitaar niet snel serieus genomen.”

Lipa maakt er een punt van zich te laten gelden als liedjeschrijver. „Als jonge vrouwelijke popzangeres word je in dit op dansvloer gerichte genre zonder piano of gitaar niet snel serieus genomen. Zeker bij vrouwen neemt men automatisch aan dat ze hun muziek niet zelf schrijven, terwijl dat voor mannen heel anders is. Ik wil daar weg van. Ja, ik schrijf zelf. Dit zijn mijn verhalen. Het zijn allemaal dingen die in mijn leven gebeuren. Ik maak de hele tijd notities, als een soort kleine gedichtjes. En als die ideetjes in de studio nog oprecht voelen, komen ze in een liedje.”

Groeipijnen

Voor een serieuzer tegenwicht naast de talloze vloervullers zorgt het slotnummer ‘Boys Will Be Boys’ over seksuele intimidatie. Hierin legt Lipa ‘de tweede natuur’ van vrouwen uit om zich te beschermen tegen mannen. „Zorg dat je voor zonsondergang thuis bent. Plaats je huissleutels tussen je knokkels als je alleen loopt. Kleed je niet te bloot. Ik noem het de groeipijnen van vrouw-zijn.” Ze weet nog hoe ze in de wintermaanden in de vroege donkerte zo snel mogelijk naar huis liep. Hoe confrontatie onderweg met mannen vermeden werd. Het gesis, geroep. „Het is zo belangrijk om die ervaringen te delen en te laten weten dat veel vrouwen daar last van hebben. Ik wil dat de jonge generatie dit weet. Ik hoop dat ze er vragen over stellen aan hun ouders. Waarom kunnen mannen zo zorgeloos intimideren. Waarom krijgen vrouwen dit gevoel mee?”

Het is een voorbeeld van de verantwoordelijkheid die ze voelt als stem voor jonge vrouwen. „Vrouwengelijkheid, gelijke rechten voor iedereen, zijn altijd heel belangrijke onderwerpen voor mij. Ik voel dat ik nu weet wat ik kan doen om de beste versie van mijzelf te zijn. En ik spreek me nu uit waar ik kan.”