Bingegids: deze topseries kun je nu kijken

Perfecte series

BoJack Horseman

Wat in 2014 ooit begon als geestige satire over de nukken van modern Hollywood, ontpopte zich in de latere seizoenen steeds meer tot een van de beste tragikomedies van deze tijd, waarin zware thema’s als alcoholisme, giftige mannelijkheid en depressie nooit geschuwd werden. De centrale figuur is een voormalig sitcomacteur wiens gloriedagen ver achter hem liggen. Zijn leven wordt tegenwoordig vooral gekenmerkt door weemoed, alcohol en drugs.

De serie had zich geen beter tijdsgewricht kunnen wensen dan het #metoo-tijdperk, omdat ook in BoJack voortdurend de vraag centraal stond waar de grenzen van macht, beroemdheid en vergeving liggen. En dat in een geanimeerde wereld die vooral bevolkt wordt door pratende dieren, vaak geïnspireerd door de ‘echte wereld’ (denk aan ‘Quentin Tarantulino’ of ‘Jay Zebra’). Elke scène van BoJack Horseman is een schilderij waarin keer op keer nieuwe dingen te ontdekken vallen (let vooral op de talloze visuele grappen op de achtergrond), maar in de kern is de serie vooral een opvallend rake, eerlijke en gelaagde bespiegeling op het leven. Netflix, 77 afleveringen van 25 minuten.

Chernobyl

Niet voor kijkers die op zoek zijn naar een vrolijke of hoopgevende serie, wel voor kijkers die willen zien wat er kan gebeuren als autoriteiten slecht reageren op een ramp. Een beklemmende reconstructie van de kernramp en de nasleep ervan. Na de explosie doet een kernfysicus er alles aan om te redden wat er te redden valt. Schrijver Craig Mazin verwerkte ook een waarschuwing in zijn serie, eentje die alleen maar relevanter is geworden: probeer de waarheid achter een crisis te verbergen en betaal een gruwelijke prijs. HBO / Ziggo XL, 5 afleveringen van een uur. (trailer)

Fargo

Een serie die - losjes - gebaseerd is op een onbetwiste filmklassieker laten slagen is één ding. Van elk seizoen een op zichzelf staand meesterwerk maken, is een wereldprestatie op zich. Het lukte showrunner Noah Hawley met anthologieserie Fargo, waarvoor hij de zegen kreeg van regisseursduo Joel en Ethan Coen. Net als in de film draait het ook in de serie vooral om alledaagse ‘sukkels’ die worden meegesleurd in een kneuterige poel van misdaad en verderf, daartoe vaak aangespoord door de meest kleurrijke criminelen. Volop vervagende grenzen tussen goed en kwaad dus, maar de balans wordt immer bewaakt door warmbloedige politieagenten, geheel in de trend van Frances McDormands’ legendarische personage uit de film. Bloedspetters daalden bovendien nooit zo mooi neer als in de majestueuze, wit besneeuwde landschappen van het Amerikaanse Midden-Westen. Het vierde seizoen stond gepland voor april, maar is door de coronacrisis tot nader order opgeschort. Genoeg tijd dus om de eerste drie seizoenen in te halen. Netflix, 30 afleveringen van een uur.

Fleabag

Hilarisch, ongemakkelijk, hartverscheurend en onweerstaanbaar. Twee perfecte seizoenen van zes afleveringen. Fleabag, van en met Phoebe Waller-Bridge, maakte in 2019 een verdiende ereronde. Haar tragikomische serie werd overladen met prijzen, inclusief drie Emmy’s. De onaangepaste dertiger ‘Fleabag’ (gespeeld door Waller-Bridge zelf) kan niet omgaan met de tegenslagen in haar leven en vult de leegte in met seks. Heel veel seks. Regelmatig doorbreekt de serie de vierde wand en praat het hoofdpersonage tegen de kijker, soms geeft ze ons een knipoog. In het tweede seizoen probeert ze een gezonde relatie op te bouwen met een hippe, jonge priester (glansrol voor Andrew Scott). De slotscène zal weinig mensen onberoerd laten. Waller-Bridge mixt in haar werk humor en cynisme met diepe tragiek. Ze is ook verantwoordelijk voor de uitstekend thrillerserie Killing Eve, over een vrouwelijke huurmoordenaar en de geheim agent die door haar geobsedeerd raakt (te zien via NPO Plus en Videoland). Amazon Prime, 12 afleveringen van 30 minuten.

Parks and Recreation

Een warme comedy voor bange dagen. Amy Poehler speelt gemeenteambtenaar Leslie Knope in een klein Amerikaans stadje in Indiana. In deze gemeenschap is iedereen vooral zoveel mogelijk bezig met zo min mogelijk doen, behalve de altijd optimistische workaholic Knope. Wat in het eerste seizoen nog een wat rommelige imitatie van The Office was, zou in latere seizoenen uitgroeien tot een van de sterkste comedy’s van het afgelopen decennium. Aangevoerd door een briljante cast (met naast Poehler onder meer Nick Offerman, Aubrey Plaza en Chris Pratt) én het creatieve brein van Michael Schur (ook verantwoordelijk voor The Good Place, op Netflix). De politieke werkelijkheid mag dan vaak behoorlijk cynisch zijn: uiteindelijk won bij de hoofdpersonages in Parks and Rec altijd de menselijkheid. En laten we eerlijk zijn: in bange dagen kunnen we best wat meer mensen als Leslie Knope gebruiken. Amazon Prime, 125 afleveringen van 22 minuten.

Six Feet Under

The Sopranos (1999-2007) wordt vaak gezien als het beginpunt van een gouden tijdperk van de televisie. Sindsdien kunnen de beste tv-series zich meten met de beste kwaliteitsfilms. Een serie die iets later in première ging speelde ook een grote rol in die omslag. Het tragikomische familiedrama Six Feet Under (2001-2005) van Alan Ball volgt een familie van begrafenisondernemers. Over de dood en leven met de mensen om je heen. Met misschien wel de beste slotaflevering ooit gemaakt. HBO / Ziggo XL, 63 afleveringen van een uur.

Terug naar boven.

Ondergewaardeerde series

Derry Girls

Humor en tienerperikelen in moeilijke tijden. De heerlijke comedyserie Derry Girls speelt zich af in het Noord-Ierland van de jaren 90. The Troubles in Noord-Ierland zijn nog niet voorbij, het is een tijd van conflict en geweld. Maar de politieke situatie wordt vooral gezien als slechts een van de vele ongemakken in het tienerleven waar de zestienjarige Erin Quinn en haar vriendinnen mee worstelen. Netflix, 12 afleveringen van 25 minuten. (trailer)

The Leftovers

Twee procent van de mensheid verdwijnt van de een op de andere dag van de aardbodem. De achterblijvers hebben geen idee wat er met ze gebeurd is. Is er sprake van goddelijk ingrijpen? Een complot van de overheid? Of ‘simpelweg’ een onverklaarbaar natuurverschijnsel? Showrunner Damon Lindelof (die later aan het roer zou staan van het eveneens briljante Watchmen) kiest in The Leftovers nooit voor antwoorden, maar richt zich vooral op de nasleep van de verdwijning en hoe de ‘achterblijvers’ omgaan met de plotseling ontstane leegte in hun leven. Het eindresultaat is een wonderschone, bij vlagen surrealistische meditatie op thema’s als rouw, verlies en zingeving, met sublieme hoofdrollen van Justin Theroux en Carrie Coon. De serie werd nooit echt een grote hit onder het publiek, maar was des te geliefder onder critici. HBO XL, 28 afleveringen van een uur. (trailer)

GLOW

Worstelende vrouwen knokken tegen seksisme in de jaren 80. In de ring spelen de vrouwen van de showworstelgroep GLOW (Gorgeous Ladies of Wrestling) cartooneske typetjes die gescripte wedstrijden uitvechten. In de ring is het leven simpel, daarbuiten een stuk minder. GLOW werd geen grote Netflixhit, maar is een van de meest onderhoudende series die de streamingdienst te bieden heeft. Netflix, 30 aflevering van 30 minuten. (trailer)

Succession

Shakespeariaans machtsepos over een steenrijke familie die een belangrijk deel van de Amerikaanse (sensatie-)media in handen heeft, voorzichtig gemodelleerd naar Rupert Murdoch en zijn entourage. Pater familias Logan Roy (de geweldige Brian Cox) kampt in het eerste seizoen met fysieke malheur, waarna zijn kinderen en naasten zich klaarmaken voor de strijd om zijn opvolging. Maar zelfs met al het geld in de wereld blijkt het verdomd lastig om los te komen uit de tentakels van de machtige Logan. Showrunner Jesse Armstrong had een paar afleveringen nodig om de juiste toon te vinden voor zijn inktzwarte komedie, maar wie zich eenmaal overgaf aan de familie Roy, kon onmogelijk terug. Macht corrumpeert iedereen, en de vaak afschuwelijke personages uit Succession des te meer. Maar wat levert het een meesterlijk vilein, donker familiedrama op. En laten we ook vooral de magnifieke titelmuziek niet vergeten. HBO XL, 20 afleveringen van een uur.

Terug naar boven.

Nederlands bingen

A’dam-E.V.A.

Bij het lezen van de titel zal misschien gedacht worden aan naakte ‘BN’ers’ op een strand (het beruchte RTL-programma ‘Adam zoekt Eva’), maar gelukkig houden alle vergelijkingen daarmee ook wel op. In de kern draait A’dam-E.V.A. (‘Amsterdam en vele anderen’) om een doodgewoon liefdesverhaal in de grote stad, maar in deze ontroerende mozaïekserie is óók ruimte voor alledaagse verhalen over alle kleurrijke personages waarmee zo’n stad wordt bevolkt: van vuilnisman tot dragqueen en van pandjesbaas tot schoonmaker. Maar uiteindelijk is de échte hoofdrolspeler toch vooral de stad Amsterdam, in al haar pracht en lelijkheid: van opgebroken bedrijventerreinen en de grauwe rand van de snelweg tot de pracht van een doorschemerend lentezonnetje aan de Amstel: een serie als rauw-realistische én tegelijkertijd schitterende ansichtkaart van de stad. Het moderne leven in Amsterdam werd zelden zo goed gevangen als in A’dam-E.V.A. Met zoveel ruimte voor diversiteit óók een ‘woke’ serie avant la lettre, zonder ooit met het vingertje te wijzen. Videoland, 24 afleveringen van vijftig minuten. (trailer)

Hollands Hoop

Werd op de Australische televisie ooit aangekondigd als ‘liefdesbaby van Fargo en Breaking Bad.’ Een terechte vergelijking, al moet gezegd dat Hollands Hoop na drie geweldige seizoenen inmiddels genoeg status heeft opgebouwd om een op zichzelf staande klassieker genoemd te mogen worden. Natuurlijk zijn de overeenkomsten met Breaking Bad op het oog alom aanwezig: of het nu gaat om de centrale plot (gewone man met midlifecrisis belandt tegen wil en dank in drugshandel), of het gebruik van flash forwards om spanning op te bouwen. En toch is Hollands Hoop volstrekt ‘eigen’, door een zeldzaam geslaagde combinatie van heerlijk Hollandse kneuterigheid én zwart-komisch surrealisme. Een briljante balanceeract van regisseur Dana Nechushtan en scenarist Franky Ribbens, geholpen door een cast die zich met oneindig plezier een weg door de Groningse onderwereld banjert (vooral Kim van Kooten is geweldig). Bovendien is Hollands Hoop in wezen natuurlijk helemaal geen misdaadserie, maar vooral een hilarische zwarte komedie over een disfunctionele familie op het platteland. Volgende week zondag is de finale van het derde (en laatste) seizoen. NPO Start, 23/24 afleveringen van 50 minuten.

Missie Aarde

Waar kun je beter in quarantaine zitten dan in de ruimte in 2063? In deze heerlijk absurdistische ‘science fiction-comedy’ zijn de poolkappen gesmolten en is de aarde grotendeels overstroomd. Op één eigenwijs polderlandje na. Nederland is voorlopig gespaard gebleven, maar aan zeven astronauten (onder meer gespeeld door Tim Kamps, Raymond Thiry en Kim van Kooten) de taak om voor de zekerheid toch maar op zoek te gaan naar een nieuwe thuisplaneet. Maar zoals velen de afgelopen dagen gemerkt zullen hebben, kan het in een afgebakende ruimte al heel snel benauwd worden en blijken mensen soms verdomd irritante schepsels. Missie Aarde werd gedurende twee seizoenen (onterecht!) nooit een kijkcijferhit, wat wellicht verklaard kan worden door specifieke gevoel voor humor en de absurdistische wendingen. Voor de kijker die verlangt naar de meer conventionele traditie van Nederlandse sitcoms, biedt de catalogus van Videoland daarom meer dan genoeg soelaas. Daar zijn onder meer alle seizoenen van klassiekers als Kees & Co, Het Zonnetje in Huis en Sam Sam te vinden. Maar geeft Missie Aarde vooral eerst een kans. NPO Start, twaalf afleveringen van 23 minuten. (trailer)

Overspel

Frank Ketelaar mag zich als creatief brein achter series als Vuurzee en Klem inmiddels allang de ‘godfather van de psychologische thriller’ noemen, maar het uurwerk tikte zelden zo precies als in Overspel. Terwijl het uitgangspunt op papier niet eens heel wereldschokkend klinkt: fotografe (Sylvia Hoeks) is getrouwd met een officier van justitie (Ramsey Nasr) en legt het aan met de advocaat van de tegenpartij (Fedja van Huêt). Maar door het sterke script en de geweldige cast - met ook onder meer Guido Pollemans en Rifka Lodeizen - werd de serie ver boven de grauwe Nederlandse middelmaat uitgetild. Maar wat Overspel bovenal een serie voor de boekjes maakt, is de briljante rol van Kees Prins als schimmige vastgoedmagnaat met Amsterdamse tongval en een voorliefde voor schitterende plaatjes uit de jaren zestig. Er werd nog een poging gedaan tot een Amerikaanse remake (‘Betrayal’), maar al snel werd duidelijk dat het origineel zich simpelweg niet laat overtreffen. Videoland, 32 afleveringen van 50 minuten.

Undercover

Nederlands-Vlaamse misdaadserie over het kat-en-muis-spel tussen de meedogenloze xtc-producent Ferry Bouman (Frank Lammers) en twee undercover-agenten (Anna Drijver en Tom Waes). Netflix, 10 afleveringen van 50 minuten.

Terug naar boven.

Documentaireseries

Cheer

Hersenschuddingen, gebroken ledematen en veel tranen in een verslavende Amerikaanse documentaireserie. Wie wil winnen, moet pijn lijden, lijkt het devies. Cheer volgt een groep cheerleaders van een Texaanse school in de aanloop naar een belangrijke cheerleaders-wedstrijd. Er wordt meteen gehakt gemaakt van de vooroordelen met de sport. Dit zijn geen poppetjes die staan te juichen aan de zijlijn. De jonge atleten moeten de meest krankzinnige stunts uitvoeren: ze vliegen door de lucht en worden niet altijd goed opgevangen. Cheer zit vol met fascinerende figuren; je gaat een beetje houden van supercoach Monica, allemansvriend Jerry en probleemkind Lexi. Netflix, 6 afleveringen van een uur.

Sunderland Till I Die

Het zijn zware tijden voor voetballiefhebbers, nu de bal zo’n beetje overal ter wereld stilligt. Talloze voetbalfans grepen dit weekend noodgedwongen terug op oude wedstrijden, om de eerste afkickverschijnselen tegen te gaan. Het is blijkbaar nodig, want geslaagde voetbalseries- en/of documentaires zijn doorgaans op één hand te tellen. Gelikte succesverhalen waren er genoeg: op Amazon Prime zijn bijvoorbeeld documentaires (All or Nothing) te vinden die een interessant kijkje in de keuken bieden van clubs als Manchester City, maar uiteindelijk vooral om de ronkende apotheoses draaien. Des te curieuzer is de achtdelige documentaireserie Sunderland Till I Die. De makers kregen een vrijwel ongelimiteerd kijkje achter de schermen van voetbalclub Sunderland, en troffen daar een ogenschijnlijk doodgewone Engelse middenmoter die als gevolg van wanbeleid steeds verder afdaalt in de krochten van de voetbalkelder. Maar zoals dat vaak gaat, leveren mislukking en misère uiteindelijk altijd de mooiste verhalen op. Deze geweldige documentaireserie bewijst waarom. Een tweede seizoen is onderweg (vanaf 1 april). Netflix, 8 afleveringen van 40 minuten.

The Vietnam War

Deze epische documentaireserie over de Vietnamoorlog geeft een zeer gedetailleerd overzicht van wat er precies gebeurd is, en hoe betrokkenen bij de oorlog aan beide kanten erop terug kijken. De gelauwerde documentairemaker Ken Burns werkte samen met co-regisseur Lynn Novick tien jaar lang aan deze productie. Netflix, 10 afleveringen van 85-115 minuten. Ook te zien via NPO Plus (ingekorte versie). Meer van Ken Burns zien? Zijn series over de drooglegging (Prohibition) en de Tweede Wereldoorlog (The War) staan ook op Netflix. (trailer)

Terug naar boven.

Comfort food

The Office US

Naast Friends nog altijd een van de populairste comedyseries ter wereld. In Amerika is The Office straks uitsluitend te zien bij de nieuwe streamingdienst van NBC (Peacock), maar hier zijn alle negen seizoenen gelukkig nog te streamen via Amazon Prime. Tja, wat valt er goed beschouwd nog te zeggen over de legendarische mockumentary die van Steve Carrell een wereldster maakte en alle doodgewone kantoorperikelen voorgoed tot running gags maakte? Of het nu gaat om de eindeloze stroom gifjes, de ‘That’s what she said-grappen’ of zelfs reanimatielessen aan de hand van de Bee Gees: de culturele impact van The Office is eindeloos. De laatste twee seizoenen zijn wat minder, de rest van de serie is onmisbaar voor elke comedyliefhebber. Amazon Prime, 188 afleveringen van 22 minuten. (trailer)

Ozark

Als Hollands Hoop de polderversie van Breaking Bad is, dan is Ozark vermoedelijk de ‘redneckvariant’. Ook hier komt een man van middelbare leeftijd (ijzersterke hoofdrol van Jason Bateman, die ook meerdere afleveringen regisseert) muurvast te zitten in een vicieuze cirkel van drugs- en geldhandel waar ogenschijnlijk geen ontsnappen aan lijkt. Dan krijgt hij het lumineuze idee om geld wit te gaan wassen voor een Mexicaans kartel in de rauwe Ozarks in Missouri: 500 miljoen dollar binnen vijf jaar. Een behoorlijke uitdaging in een niet bepaald florerend deel van de Verenigde Staten. Het grootste verschil met Breaking Bad: zijn vrouw (Laura Linney) en kinderen zijn van meet af aan betrokken bij de criminele handel en wandel. Subtiel of verfijnd is Ozark zeker niet, maar er waren weinig Netflix-series die de afgelopen jaren zo lekker wegkeken, onder meer geholpen door een ijzersterke cast en grimmige maar sterke cinematografie. Goed nieuws voor de ‘popcornbingers’: het derde seizoen staat vanaf 27 maart in zijn geheel op Netflix. dus. Netflix, twintig afleveringen van een uur.

Santa Clarita Diet

Horrorcomedy die nooit echt werd opgepikt door een groter publiek. Misschien dat de maag van veel kijkers toch niet bestand bleek tegen humoristisch kannibalisme en Drew Barrymore als een als mens vermomde zombie. In een keurige Amerikaanse suburb komt een makelaar (Barrymore) ogenschijnlijk te overlijden. Even later ontwaakt ze merkwaardig genoeg weer, maar blijkt ze geen hartslag meer te hebben en wordt ze gekweld door een enorme honger naar mensenvlees. Vervolgens sleurt ze haar man (Timothy Olyphant) mee in haar ‘overlevingstocht’, en moet alles voor de omgeving vooral zo normaal mogelijk blijven. Het resultaat is heerlijk absurdistisch, over de top en bij vlagen behoorlijk ranzig. Vooral de chemie tussen Barrymore en Olyphant is opvallend: de twee acteurs lijken in tijden niet zoveel plezier te hebben gehad als tijdens de opnames van Santa Clarita Diet. De serie werd na drie seizoenen stopgezet door Netflix. Eeuwig zonde. Netflix, dertig afleveringen van 25 minuten.

The Simpsons

Deze tekenfilmfamilie heeft geen introductie nodig. Sinds 1989 leveren de schrijvers van The Simpsons op een hilarische commentaar op de Amerikaanse maatschappij. De langstlopende sitcom ter wereld is tegenwoordig lang niet zo scherp als vroeger, maar weet nog altijd te vermaken. Wie de serie op zijn allerbest wil zien moet blijven bij seizoen 2 tot en met seizoen 8. Nog nooit iets gezien? Begin met deze perfecte afleveringen: ‘Mr. Plow’, ‘Marge vs. the Monorail’, ‘Cape Feare’, ‘Lisa the Vegetarian’, ‘You Only Move Twice’ en ‘The Itchy & Scratchy & Poochie Show’. Disney+, 662 afleveringen van 22 minuten.

Terug naar boven.