Compassie voor gemarginaliseerden in ‘Greta’

Op zijn vrije avond brengt de 70-jarige verpleger Pedro zijn terminaal zieke transgender-vriendin Daniela naar het ziekenhuis. Door beddentekort dreigt zij niet opgenomen te worden. In een opwelling neemt Pedro daarom de net naar het ziekenhuis gebrachte, gewonde Jean mee naar huis. Hoewel Jean een moord pleegde, hoopt de homoseksuele Pedro dat de veel jongere Jean blijft. Tussen hen ontstaat een relatie van afstoting en aantrekking.

De Braziliaanse film Greta, inclusief vrij expliciete seksscènes, werd geschreven voordat Bolsonaro aan de macht kwam, maar kan niet los gezien worden van diens homofobie. Het debuut van Armando Praça roept compassie op met een groep die in Brazilië steeds meer gemarginaliseerd wordt, maar gaat ook over ouder worden, ziekte en euthanasie.

Qua representatie is de casting opmerkelijk. Daniela wordt niet gespeeld door een transgender acteur, maar er is wel een klein vrouwenrolletje weggelegd voor transgender actrice Gretta Star.

„Ik wil alleen zijn”, citeert de altijd zorgzame Pedro zijn favoriete actrice Greta Garbo, maar zijn acties duiden op zijn angst voor eenzaamheid. Naast seks, waarbij hij graag Greta genoemd wordt, zoekt hij affectie. Affectie die dreigt op te drogen met de aanstaande dood van Daniela, die graag euthanasie wil.