‘De financiën werden voor me geregeld’

in

‘Mijn belangrijkste inkomstenbron is mijn werk als technisch onderwijsassistent op een vmbo-school. Ik doe dat parttime, twintig uur per week. Genoeg om mee rond te komen is het niet. Ik ben een alleenstaande moeder met een zoon van 15 en een dochter van 12, en heb de alimentatie en belastingtoeslagen die ik ontvang ook echt nodig.

„Vorig jaar ben ik een eigen bedrijf begonnen in verslavingsnazorg. Twintig jaar lang was ik verslaafd aan alcohol, tot ik 2,5 jaar geleden stopte. Sindsdien heb ik geen druppel meer gedronken. Ik merkte dat ik veel hulp kreeg bij het stoppen zelf, maar dat het daarna lastig was om het leven weer op een fijne manier op te pakken.

„Met mijn bedrijf probeer ik dat gat te dichten. Ik help mensen met de zorg na de verslaving. Tot nu toe deed ik dat als ervaringsdeskundige, maar in maart begin ik met een deeltijdopleiding tot verslavingsdeskundige. De inkomsten zijn nog niet heel hoog.

„Toen ik in 2017 scheidde, verkochten we ons huis met flinke overwaarde. Mijn inkomen is sinds de scheiding vaak niet toereikend geweest om het einde van de maand mee te halen, maar dan had ik altijd nog die spaarrekening achter de hand met een goede hoeveelheid geld erop.”

uit

‘Ik heb nooit geleerd met geld om te gaan. De financiën werden altijd voor me geregeld: eerst door mijn ouders, later door mijn man. Dat kwam natuurlijk van twee kanten: ik liet toe dat anderen de financiën op zich namen. Ik distantieerde me ervan. Er was altijd een stemmetje in mijn hoofd dat zei: ‘Jij kan dit niet’.

„Na de scheiding ben ik voor het eerst zelf mijn financiële zaken gaan regelen. Makkelijk was dat niet. Elke maand gaf ik meer uit dan er binnenkwam, vaak aan onnodige dingen. Had ik geen zin om te koken? Dan werd het friet of McDonald’s. Ook ging ik bijna dagelijks naar de Action. Meestal wilde ik iets kleins halen, maar bij de kassa zat mijn mandje altijd vol: alle kleuren verf, knutselspullen voor mijn dochter, frutsels. Dan zit je al snel aan de twintig euro. Ook boeken kocht ik veel.

„Kort geleden kwam het besef: hoe ga ik dit volhouden? Ik heb nooit zonder geld gezeten, maar haalde wel langzaam de spaarrekening leeg. Ik heb daarom dit jaar een budgetcoach in de arm genomen. We hebben mijn financiën op een rij gezet en ik schrok me rot. Ik moet leren om bij elke uitgave te denken: is dit alleen leuk voor nu, of heeft het een langeretermijndoel?”

„Tot nu toe gaat dat goed. Ik heb dit jaar nog niks van de spaarrekening gepakt. Wel stond ik eventjes rood, maar dat is juist goed. Ik moet die pijn voelen, in plaats van naar mijn spaargeld te grijpen.”