Vrouwenballen

Over de Nederlandse voetbalvelden rollen vrouwenballen: voetballen die 40 gram lichter zijn dan de reguliere bal van 450 gram. Vrouwenballen zijn te herkennen aan roze vlakjes. Wietse Jelles, trainer van vrouwen 1 en 2 van het Leidse studentenvoetbal, deed daar zijn beklag over. Zulke lichte ballen stuiteren weg als je ze aanneemt, waardoor je er alleen flippervoetbal mee kunt spelen. Die ballen komen het vrouwenvoetbal verpesten.

Aan de andere kant van de Noordzee, bij de Scottish Women’s Championship Cup, verloor St. Mirren met 7-0 van Inverness Caledonian Thistle. Jane O’Toole, de aanvoerster van St. Mirren kwam na een duel ten val, waarna haar knieschijf aan de zijkant van haar been flapperde. Jane gaf het losgeschoten onderdeel twee klappen met vlakke hand. Toen dat niets uithaalde, balde ze haar vuist en stompte ze de voortvluchtige knieschijf terug op zijn plek. Na dit medische uitstapje lag ze even te kermen, daarna speelde ze de dertig minuten die tot het eindsignaal restten. St. Mirren verloor dik, maar een nieuwe legende was geboren. Jane O’Toole, die van de knieschijf.

Ze deed me denken aan de andere legende in het voetbal van de buureilanden: Lily Parr, die speelde tijdens de Eerste Wereldoorlog voor de Dick, Kerr Ladies. Lily stond bekend om haar snoeiharde schot in een tijd waarin de bal een geveterd kadaver was met het absorptievermogen van een leren zeem. Bij regen werd de bal zwaarder naarmate het spel vorderde. Een mannelijke keeper daagde Lily uit om een penalty tegen hem te nemen. Lily schoot. De keeper hield haar bal tegen, maar werd wel met een gebroken arm afgevoerd.

Misschien is dat de reden waarom voetbalbobo’s sinds mensenheugenis vrouwen met een lichtere bal willen laten spelen. Sepp Blatter zei zelfs dat dat al het geval was toen hij, nog president van de FIFA, voor strakkere broekjes bij de vrouwen pleitte. Hij zat twee keer fout.

Lily Parr had een merkwaardige verhouding tot de bal: waar zij speelde leken voetballen vaak te verdwijnen. Het gerucht ging dat ze die verkocht. Voor zover bekend is na haar overlijden geen ballenverzameling tussen haar bezittingen gevonden. Als ze ballen inderdaad verhandelde zou ze zich met die lichtere vrouwenvariant ook wel raad weten, die worden als ze eindelijk verbannen zijn, geheid een collector’s item.

Ik wil vanaf deze nette plek zeker geen meisjes en vrouwen aanmoedigen de ballen van hun clubs te verdonkeremanen. Dat je club je de mogelijkheid afneemt het spel fatsoenlijk te leren spelen, is geen reden om zelf ook te gaan stelen.

Als de vrouwenballen steeds verdwijnen of lek raken, want dat overkomt zo’n vrouwenbal waarschijnlijk vaak met al die nagelvijltjes in de kleedkamer, dan zullen vrouwen toch met de conventionele ballen moeten spelen.

Wie zegt trouwens dat die vrouwenballen gestolen worden? Een goed schot bij wind mee en die lichtgewichtjes verdwijnen over het spoor, achter de horizon, over de Noordzee, naar de geboortegrond van voetbal, waar de Parrs en O’Tooles bij het zien van onze kneuzenballen van het eiland zullen rollen van het lachen.