Brabant Koor steelt de show in spannende ‘Gilgamesh’ met daverende uitbarstingen

Het is best een gedurfd programma: een reusachtig bezet, zelden gehoord oratorium van een componist die veel mensen amper zullen kennen. Het Brabant Koor ging voorop in een meerdaags project rond The Epic of Gilgamesh van de Tsjech Bohuslav Martinu, waarbij ook middelbarescholieren en conservatoriumstudenten betrokken waren. Het koor wil jaarlijks zo’n ‘Reflections’-project gaan realiseren. Lovenswaardige plannen, die staan of vallen met de kwaliteit van de uitvoering van het klapstuk.

Lees ook Het epos van Gilgamesj: hoe een held mens wordt

Die was gelukkig hoog, donderdag in de behoorlijk gevulde Tilburgse Concertzaal. Het Mesopotamische Gilgamesj-epos geldt sinds de herontdekking, halverwege de negentiende eeuw, als oudste literaire tekst ter wereld. Martinu componeerde zijn oratorium in de jaren vijftig in Zuid-Frankrijk, op een eigen Engelse tekst, gebaseerd op de vertaling van archeoloog Reginald Campbell Thompson. In drie delen volgen we de ontmoeting tussen koning Gilgamesj en zijn boezemvriend, de wildeman Enkidu; de dood van Enkidu en Gilgamesj’ afdaling naar de onderwereld; en de wederopstanding van Enkidu.

Geheimzinnige klankvelden

Martinu’s toontaal is verwant aan Stravinsky en Bartók, met romantische uitschieters en bij vlagen een mythisch aura. Vanaf de opening etaleerden het Brabant Koor en Louis Buskens een stevige greep op de materie: geheimzinnige klankvelden, afgewisseld met daverende uitbarstingen. De solisten waren prima, evenals het orkest, hoewel dat wel een paar steekjes liet vallen. Buskens hield de spanningsboog over een klein uur mooi strak.

Het overduidelijk goed voorbereide Brabant Koor stal de show, met een heldere en bevlogen voordracht. De complexe polyfonie, zoals in de scènes rond Enkidu’s dood, klonk flitsend. Schitterend was de mysterieuze onderwereldmuziek in het laatste deel. De finale, waarin Gilgamesj Enkidu oproept uit de dood, vormde een geweldige apotheose.

Voor de pauze brachten koorleden samen met studentenensembles drie Gilgamesj-commentaren van Fontys-compositiestudenten, met Fardin Lahourpour als solist op de ney (Perzische fluit). Vooral Amin Ebrahimi creëerde met He woke up in the snake’s dream een boeiend werk, met het neuriënde koor als hoogtepunt.