‘Ik wil iets zien op een foto: een laagje, een verhaal, sfeer, inhoud, dynamiek’

„Ik zie een geweldige dronefoto, die verdient wat mij betreft de hoofdprijs!”, is het eerste wat Eric Brinkhorst zegt als hij halverwege de maand alvast de inzendingen van de fotowedstrijd van december bekijkt. „Weet je wie die gemaakt heeft?” Hij blijft even stil. „Ikzelf! Iemand heeft mijn foto gejat!”

Inderdaad, de foto met het bovenaanzicht van een paar suppers in het water en wat koeien die er staan af te koelen is dezelfde als die drie weken geleden bij het interview met Brinkhorst ter introductie van het nieuwe thema van de fotowedstrijd op de NRC-website was geplaatst. Heeft iemand een grap willen uithalen? Is hier fraude gepleegd?

Leuk plaatje

Gelukkig blijkt er al snel sprake van een misverstand; er is technisch iets misgegaan. Niks aan de hand. Brinkhorst, die bij zijn werk als nieuwsfotograaf regelmatig van een drone gebruikmaakt, is opgelucht en klinkt bijna opgetogen als hij tussen de inzendingen nog andere dronefoto’s bespeurt. Zoals ‘Bewindvoerder van overgang’ van Chris Beaumont. „Persoonlijk had ik een andere titel gekozen, maar het beeld is grappig met al die bomen; dat rood contrasteert lekker met dat groen. Het licht staat er mooi op. Aan de andere kant: de nieuwswaarde van deze foto is nul. Het is een leuk plaatje, meer niet. Maar wel de beste dronefoto die erbij zit.” Voor de volledigheid: tot nu toe zijn er twee dronefoto’s ingezonden (zijn eigen foto niet meegeteld).

Sowieso ziet hij veel ‘plaatjes’ onder de inzendingen. Als bestuurslid bij de Zilveren Camera is Brinkhorst natuurlijk enorm verwend met de kwaliteit van de inzendingen. Neemt niet weg dat hij bij de NRC fotowedstrijd had gehoopt om meer verrast te worden. „Veel foto’s zijn plat, rechttoe rechtaan. Weinig contrast, weinig diepte. Ik wil iets zien op een foto: een laagje, een verhaal, sfeer, inhoud, dynamiek. Op dat gebied zouden mensen best wat kritischer naar hun eigen werk mogen kijken.”

Pareltjes

Toch ziet hij ook een aantal „pareltjes” voorbijkomen. Foto’s waarbij hij langer blijft hangen, die kloppen wat licht en compositie betreft. Waaronder een paar mooie zwart-witfoto’s, zoals ‘Mijn Nederland’ van Anna Westerhof. Zoals Brinkhorst eerder al zei: voor sommige mensen bestaat Nederland vooral uit het beeld dat ze zien als ze uit hun raam kijken. „Als dit echt haar eigen raam is, heeft ze in ieder geval alle tijd gehad om te wachten op het goede moment. Grappig dat er door het glas heen is gefotografeerd; de druppels zitten er nog op. Het geeft de foto een extra laag. Waar zou dit zijn? En wat is dat voor standbeeld onderin? Deze foto maakt nieuwsgierig.”

‘Ook goedemorgen!’ van Reinolda Krooneman noemt hij „een foto met humor”. Brinkhorst: „Mooi, hoe die twee koeien een kader vormen om die andere twee heen. Een heel Nederlands beeld ook. Tuurlijk, alles kan altijd beter en mooier. Het rechterpootje van de koe, de spiegeling van de koeien erachter… Als fotograaf weet je dat je daarop moet letten. Maar je weet ook dat je volkomen afhankelijk bent van die beesten. Ik weet hoe lastig het is om koeien te fotograferen. Dit is gewoon knap gedaan.”

Jacob van Ruisdael

Ook een bijzondere foto: ‘Zierikzee museum en havenpoort’ van W. de Jonge. „Als je een beetje door je oogharen kijkt, zie je een schilderijtje van Jacob van Ruisdael uit de zeventiende eeuw. Mooie sfeer. Er is iets aan gefotoshopt, maar wel op een ‘Oudhollandsche’ manier. Hij had hij ’m wellicht iets anders kunnen kaderen. Maar ja, maar misschien heeft hij nu wel net een telefoonpaal buiten beeld weten te houden. Je weet het niet.” Sowieso valt hem op dat er in het algemeen weinig gebruik is gemaakt van Photoshop. En ook HDR-foto’s heeft hij tot zijn genoegen nauwelijks gezien.

„Wat een strakke foto is dit!” Brinkhorst heeft het over ‘Nooit meer melken!’ van Louise van Beuzekom. „Hoe langer ik naar deze foto kijk, hoe meer die eruit springt. Dit is een foto met een verhaal. Deze kan zo in de krant, als symboliek voor het einde van het boerentijdperk. Eigenlijk jammer dat het twee koeien zijn; met één koe was het echt de laatste der Mohikanen geweest.” Enig minpuntje: „De foto had misschien twee graden naar rechts gekanteld kunnen worden.”

Scheve zwanen

Dat is overigens iets wat hij bij wel meer foto’s tegenkomt: een scheve horizon. Dan staat de dorpskerktoren zowat diagonaal op de foto. Of zwemmen de zwanen onderin het beeld uit. En dan ook vaak nog van net iets te veraf genomen. „Alles is natuurlijk aan smaak onderhevig”, zegt Brinkhorst. „Maar scheef beeld kan de bedoeling niet zijn. Doe een stapje naar voren en houd je camera recht. Dan is het begin alvast goed.”

Het thema van de maand december is ‘Mijn Nederland’. Inzenden en stemmen kan tot 3 januari 17:00 uur op nrc.nl/fotowedstrijd.