‘Als het regent gebeurt er tenminste wat’

„Het kerkje ligt net buiten het dorp Simonshaven, zo’n drie kilometer bij mij vandaan”, vertelt Kees Schinkel (65) uit Spijkenisse. Het was 3 januari van dit jaar, iets over halfeen, zoals op de kerkklok te zien is. „Ik zag vanuit mijn zolderraam in de verte een donkere wolk aankomen. Dus ben ik als een speer op mijn fiets naar Simonshaven gereden. Precies op tijd. Ik had de foto nog niet gemaakt of ik moest maken dat ik wegkwam. Ik heb twintig minuten in een bushokje staan schuilen.”

Je kunt het kerkje maar van één kant bereiken, vertelt Schinkel. „Het ligt op een soort eilandje, helemaal vrij. Daardoor leent het zich ook zo mooi voor foto’s met spectaculaire wolkenluchten. Wanneer je het ook fotografeert, je neemt altijd iets van de weersomstandigheden mee. Dat je nu de regenboog ziet is een cadeautje. Mensen met een religieuze achtergrond kunnen er zo ook nog iets van symboliek in ontdekken.”

De Spijkenisser fotografeert het kerkje al zo’n dertig jaar, van alle kanten. „Ik heb er nog zwart-witfoto’s van. Ik kan je een hele geschiedenis laten zien. Het kerkhofje ernaast is in de loop der jaren uitgebreid. De grote bomen eromheen zijn gekapt, die waren ziek.” Op het moment van de foto werd het gebouw gerestaureerd. „Het kerkje was al wit geverfd; de toren nog niet, die was nog een beetje groenig. Dat heeft best een tijdje geduurd, tot ergernis van de inwoners van Simonshaven.” Oorzaak: „Het kerkje is van de kerk, maar de toren is van oudsher van de gemeente, omdat die vroeger een alarmfunctie had. Daardoor liep de restauratie niet parallel.” Inmiddels is het euvel verholpen; de hele kerk is weer mooi wit.

Buienradar

Hondenweer, Kees Schinkel houdt er wel van. Twee jaar geleden won hij al eens de juryprijs bij de Fotowedstrijd Rotterdam, met een foto van een stel verwaaide fietsers bij de Erasmusbrug. Ook al in de stromende regen. „Als ik op Buienradar zie dat het gaat regenen, word ik altijd wat opgewekter. Een strakblauwe lucht op een foto vind ik vaak saai. Als het regent gebeurt er tenminste wat.” Al mag het ook best eens wat minder heftig. „Ik was vandaag toevallig in Hoek van Holland. De lucht was gevuld met heel zachte kleuren, haast een aquarel. Heel sfeervol.”

Meer dan veertig jaar geleden maakt hij als lid van de Vereniging voor Weer- en Sterrenkunde zijn eerste foto’s, van vallende sterren. „Kreeg je een camera in bruikleen. Zette je het diafragma open, een paar minuten laten belichten en dan maar hopen dat je uiteindelijk een mooi spoor te pakken had.” Hij raakte enthousiast, kocht een eigen camera en dook in de techniekboeken. „Harde of zachte film, hard of zacht papier. Hoe zit dat? En al die programma’s en instellingen… Je wilt toch een beetje weten hoe je daarmee om moet gaan.”

Over het strand

Het kerkje bij Simonshaven, Rotterdam, maar ook het strand bij Scheveningen – Schinkel heeft zo zijn vaste plekken waar hij graag naartoe gaat om te fotograferen. Hij heeft er op zijn computer speciale mapjes voor aangemaakt. Vrijwel al zijn foto’s maakt hij in de buitenlucht, en niet alleen vanwege de esthetiek. „Fotografie betekent voor mij ook dat ik me kan terugtrekken. Ik kan kilometers in m’n eentje over het strand zwerven. Als het mistig is, is er verder geen sterveling te bekennen. Alleen het geluid van de branding, en alleen maar bezig zijn met de opname. Vind ik heerlijk. Kom ik helemaal tot rust.”

Een statief gebruikt hij niet. „Als je van Scheveningen naar Katwijk loopt, zit zo’n ding alleen maar in de weg.” Een waterpas gebruikt hij evenmin, dus moet hij in de nabewerking soms wat corrigeren. „Dat kan ook niet anders als je al wandelend foto’s maakt. Normaal gesproken moet bij zee de horizon recht staan, anders zou al het water aan één kant het beeld uitlopen. Dat wil je niet.” Verder sleutelt hij niet te veel aan foto’s. „Waarom zou je contrasten heel erg opvoeren of kleuren overdrijven? Dat is alleen maar geknutsel voor het effect.”

Bonus

Minstens één keer per week probeert hij een lange tocht te maken, wandelend of op de fiets. Ontelbare foto’s heeft hij zo in de loop der jaren gemaakt. Misschien volgt er ooit een exposite, van het kerkje in Simonshaven, bijvoorbeeld. Materiaal genoeg. Hogere ambities heeft hij niet. „Daar moet je op je 65ste niet meer aan beginnen.” Een website om zijn foto’s te tonen, vindt hij niet nodig. Hij fotografeert puur voor zichzelf. Het is goed zo. „En als ik eens een prijsje win, is dat een mooie bonus.”

Het thema van de maand december is ‘Mijn Nederland’. Inzenden en stemmen kan tot 3 januari 17:00 uur op nrc.nl/fotowedstrijd.